Artikel uit september 2019, het pre-covid tijdperk:

Normaliter post ik geen politieke dingen op Facebook, maar gisteren postte ik iets over Greta Thunberg. Ik schreef: “Sorry, maar Greta Thunberg gaat echt niet de wereld redden. Als een lief, onschuldig autistisch meisje met een hoog puppiegehalte gehyped wordt door de media, is dat niet omdat haar boodschap zo belangrijk is. Het is omdat iemand de massa wil afleiden. Ik snap niet dat zoveel mensen erin trappen.”
Ik kreeg hele heftige reacties, zowel in de comments als in persoonlijke berichten. Tot op dat moment besefte ik niet dat de meningen heel erg verdeeld zijn over de hype rondom Greta Thunberg. Een terugkerend commentaar was: “Als je aan Greta twijfelt, ben je een klimaatontkenner.” Andere commentaren waren: “Je bent Trump’s minion.” “Jij bent verantwoordelijk voor de vergiftiging van deze aarde en de moord op alles wat leeft.” “Jij geeft niks om deze planeet en onze kinderen.” “Jij ondersteunt Big Oil.” “Door mensen als jij zullen we over 10 jaar uitgestorven zijn.”

Ik denk dat deze emotionele reacties voortkomen uit hoe het ervoor staat in de wereld en dat is begrijpelijk. Er zijn goede redenen voor. Het staat er niet goed voor. Laten we om te beginnen erkennen dat er op dit vlak geen onenigheid is. Als ik de ware impact van een meisje als Great betwijfel, wil dat niet zeggen dat ik de toestand in de wereld ontken of niet een paar van de argumenten waar ze mee naar voren komt waardeer, met name de noodzaak om bomen te planten. Natuurlijk. De onenigheid geldt HOE we de wereld gaat veranderen, niet of verandering nodig is. Natuurlijk is die nodig! De verdeeldheid hier begint bij de vraag: helpt de Greta hype, inclusief de schoolstakingen en haar interessante toespraken, die overal over de wereld uitgezonden worden en die iedereen tot tranen toe beroeren, echt om de wereld te veranderen, of niet?
Als het antwoord ‘ja’ is, laten we dan allemaal Greta helpen waar we kunnen. Als het antwoord ‘nee’ is, laten we dan verder kijken. Ik koos ervoor om verder te kijken, omdat ik alles wantrouw wat gehyped wordt door de media. Ik vertrouw de media niet, omdat ze bewust en constant mijn emoties, mijn instincten, mijn moederlijke gevoelens, mijn denkprocessen en mijn meningen manipuleren. Ik heb dat met vallen en opstaan geleerd, maar inmiddels weet ik het zeker. Ik ben me er continu bewust van. Als ik bijvoorbeeld gebombardeerd wordt met beelden van stervende ijsbeermoeders met hun jonkies, beelden die recht mijn hart ingaan, die me aan het huilen maken en die ervoor zorgen dat ik iets wil doen, zeg ik: “Wacht. Wat is hier aan de hand? Wie wil dat ik me zo voel en waarom?” Als ik walg van de Amerikaanse president en heel sterk de neiging heb om iets lulligs over hem te zeggen of te posten, zeg ik: “Wacht. Wat is hier aan de hand? Wie wil dat ik me zo voel en waarom?” Altijd als ik een sterke drang voel om iets of iemand belachelijk te maken, te verdedigen of aan te vallen, stop ik en onderzoek ik WAAROM. Ik doe dit ondertussen al jaren. De laatste keer dat ik voor de gek gehouden werd door de media was toen Obama president werd. Dus als ik nu een meisje als Greta Thunberg in de media zie verschijnen die een heel duidelijk politiek statement maakt en heel veel aandacht krijgt in de wereld, zeg ik: “Wacht. Wat is hier aan de hand?”

Iemand vroeg: “Wie heeft er voordeel bij de klimaatcrisis? Waar leidt de Greta hype ons vanaf?” (Dankjewel, Kjersti!) Dat zijn de echte vragen die gesteld moeten worden en waarover gepraat moet worden, totdat we de antwoorden hebben. De echte antwoorden. Ik denk dat onze zorgen en angsten over de toestand in de wereld, hoe relevant ook, ons ontvankelijk maken voor manipulatie. Wie manipuleert ons? De mensen en krachten in de wereld die de macht hebben en meer macht willen. Hoe manipuleren ze ons? Door de media en bepaalde mensen te gebruiken om twijfel, verdeeldheid en afleiding te creëren. Waarom manipuleren ze ons? Omdat ze ons willen controleren en onderwerpen. Waarom willen ze ons controleren en onderwerpen? Omdat ze hun eigen agenda hebben, waarin vrede en harmonie voor iedereen geen agendapunt is. Het omvat ook niet het creëren van een gezond en schoon milieu. Misschien zeggen ze dat wel, maar dat betekent nog niet dat het waar is.

Sommige mensen geloven dat Greta Thunberg een stem tegen de gevestigde orde is, tegen de mensen die deze planeet kapotmaken. Anderen, waaronder ik, geloven dat Greta Thunberg door precies die krachten gebruikt wordt. Hoe? Door ons, de massa, weer een strijdster, een heldin, een Jeanne d’Arc, Anne Frank, Vaiana, Pippi Langkous te geven om onze hoop op te projecteren. Door ons een vals gevoel van opluchting te geven: “Oh, gelukkig spreekt iemand zich uit. Nu zullen ze wel luisteren. Eindelijk zal er iets gaan gebeuren. Wat een dapper meisje. Ik zou hetzelfde gedaan kunnen hebben. Er is nog steeds hoop voor de mensheid.” Helaas is deze projectie onterecht. In werkelijkheid is dit een veilige, georganiseerde opstand, zonder risico’s en zonder gevolgen, waar kinderen gaan staken en ‘s avonds weer veilig thuiskomen en zaken de volgende dag alweer overgegaan zijn tot de normale orde van de dag. Het is een typische opstand die je in slaap wiegt.

Trump en Greta lijken twee extremen, maar wat als ze twee kanten van dezelfde medaille zijn? Wat als ze daar neergezet zijn om nog meer verwarring en verdeeldheid te zaaien onder de mensen, zodat we nog meer afgeleid worden van wat er werkelijk aan de hand is en nog minder geneigd zullen zijn om ECHT in actie te komen? Wat als al die geruchten over mind control, psychologische oorlogsvoering en bangmakerij waar zijn? Volgens mij ligt de ware actie in het onderzoeken van deze vragen, voor elk van ons, in onszelf en met elkaar. Geef niet toe als je in jezelf de drang voelt om bij te dragen aan verdeeldheid. Vraag jezelf af: Wat weet ik echt en wat is mogelijk in mij geïmplementeerd door krachten die ik ergens best wel herken als NIET mij? Wat zijn dat voor krachten? Wat is hun agenda? Hoe onderscheid ik helder denken van geprogrammeerd denken?

Ik onderzoek dat zelf nog steeds. Ondertussen leef ik op een volledig zelfvoorzienende boerderij met zonnepanelen en water uit een bron, want dat voelt goed. Ik voel me gezegend om de mogelijkheid te hebben om zo te leven. Ik doe mijn uiterste best om niet bij te dragen aan de vervuiling van de aarde, ook al weet ik dat mijn impact niet groot is. Ik probeer ook om zoveel mogelijk weg te blijven van de krachten die ik hierboven omschrijf, waardoor ik een totaal andere levenswijze heb dan de meeste mensen. Ik ben de afgelopen 7 jaar voor het grootste gedeelte off grid geweest, totdat ik besefte dat ik mezelf tot banneling had gemaakt en onzichtbaar was geworden. Dat wilde ik niet, dus ik veranderde mijn situatie weer. Ik wil wel een impact hebben!

Ik ben ervan overtuigd dat de ware oplossing voor de problemen waarmee we als mensheid geconfronteerd worden, gelegen ligt in het ontwaken van ieder van ons tot de waarheid van wie we werkelijk zijn en waarom we hier zijn. Het gaat over het vrijmaken van je geest, je hart en je ziel en het weer opnieuw onafhankelijk leren denken, voelen en handelen. Ik ben hoopvol en optimistisch, meestal. Ik werk hard om de aanvallen op mijn geest te neutraliseren – aanvallen die me angstig, boos, verdeeld, dwingend, agressief, cynisch, bitter, hard, depressief, verward, moe, machteloos en wanhopig maken. Ik verwelkom alles waardoor ik me vrediger voel, met meer compassie en liefde, helder in mijn hoofd, vol vertrouwen, in verbinding, vriendelijk, gastvrij, gul, kalm, gelukkig, open en sterk.

“No man is an island”, schreef John Donne lang geleden. We kunnen dit niet alleen doen. Laten we ons verbinden, praten, delen, vragen stellen, verwonderen, huilen, plannen maken, opruimen, bouwen, herbouwen, planten, zingen, dansen, dromen, genezen en een toekomstvisie ontwikkelen. Samen. Herken hoe je reageert op wat er om je heen gebeurt. Ken jezelf, en je zult de wereld kennen. Ik ken zoveel mensen die dit al doen. Je weet wie je bent. Jullie zijn mijn tribe. Ik hou van jullie allemaal.

Sanne Burger
sanneburger.com