Iedereen is verschillend en daarom is iedere aanduiding of uitleg van een specifieke ziekte een simplificatie, een ontkenning van hoe uniek en complex ieder mens is. Als iemand ziek wordt, dat wil zeggen als hij bepaalde klachten of symptomen ontwikkelt die een algemene naam hebben, dan heeft dat altijd meerdere, unieke oorzaken. Een goede genezer kijkt naar het hele plaatje, dus naar alle mogelijke oorzaken, op alle niveaus: lichamelijk, emotioneel, geestelijk en spiritueel.
Dat gezegd hebbende, valt het wel op dat bij bepaalde ziektes een specifieke mindset lijkt te horen. Dit is natuurlijk ook een generalisatie en daarom klopt het nooit helemaal, maar als algemene richtlijn kan het wellicht zinvol zijn. Het gaat nooit om de mindset alleen, maar de mindset draagt wel bij aan ofwel ziekte, ofwel genezing.

Voorbeelden van mindset in relatie tot ziekte

Onderstaande voorbeelden zijn niet bedoeld als diagnose, maar als voorbeelden van hoe de mindset van invloed kan zijn op ziekte. Ze zijn bedoeld om je aan het denken te zetten. Neem het niet letterlijk en vat het niet persoonlijk op. Misschien herken je het, misschien niet. Laat je vooral niks aanpraten!

Bijvoorbeeld, mensen met kanker kampen naast zuurstofgebrek in de cellen vaak met onverwerkte emoties, die ze zichzelf niet toestaan om te voelen. Op een bepaald niveau voelen ze zich verslagen, te verslagen om nog door te kunnen. Afhankelijk van waar de kanker zich manifesteert, kun je nog specifieker zijn. Mensen met kanker in de longen kampen vaak met onverwerkt verdriet. Mensen met kanker in de lever hebben vaak last van onderdrukte frustratie en woede. Mensen met kanker in de nieren zijn vaak dodelijk vermoeid na jaren van stress, zorgen en angst.
Andere voorbeelden: mensen met hartklachten hebben naast opgehoopte gif- en afvalstoffen vaak problemen met waarde en liefde, met name eigenwaarde en zelfliefde. Het zijn vaak de gevers, die maar moeilijk ontvangen.
Mensen met Lyme-achtige symptomen hebben vaak een vrij rigide, negatieve mindset. Ze kunnen erg veroordelend zijn naar zichzelf, maar ook naar anderen. Ze zijn vaak heel veeleisend, maar wijzen de hulp die ze krijgen vervolgens af. Het kunnen moeilijke mensen zijn om mee te werken.
Mensen met overgewicht zijn vaak absolute lieverds, maar ze zijn soms ook lui. Ze kiezen de weg van de minste weerstand, de kortste weg naar comfort en troost, namelijk eten. Eten is hoe ze aarden, hoe ze zichzelf beschermen, hoe ze genieten, terwijl er ook andere manieren zijn om tevredenheid, veiligheid en genot te bereiken. Mensen met overgewicht moeten leren dat ze veel meer kunnen dan ze denken.
Mensen met Parkinson hebben behalve neurologische schade door gifstoffen ook vaak een issue met perfectionisme. Ze hebben grote moeite met het feit dat het leven niet perfect is. Ze voelen zich altijd tekortschieten en dragen een diepe onvrede met zich mee, een diepe teleurstelling over het leven, omdat het niet is wat ze ervan verwacht hadden.
Mensen met reuma hebben vaak een verkrampte mindset. Hun koppigheid wordt gereflecteerd in de stijfheid, verkramping en pijn in hun lichaam. Ze kunnen niet omgaan met het feit dat het leven altijd in beweging is, dat alles continu verandert en dat niets onder controle is. Ze zijn vaak overdreven onafhankelijk en flink en vinden het moeilijk om zich laten verzorgen en koesteren.
Mensen met eczeem of andere huidaandoeningen zijn vaak onzeker over hun beminnelijkheid. Ze zijn bang dat ze het niet waard zijn om van gehouden te worden. Ze hebben wellicht veel afwijzing meegemaakt als kind en hebben daaruit geconcludeerd dat er iets mis is met ze, of ze hadden ouders die veel te hoge eisen stelden. Hun huid laat zien hoe ze eigenlijk voortdurend een soort schuring ondervinden van de werkelijkheid, met name in hun contact met andere mensen.
Het ligt voor de hand, maar mensen met SOA’s hebben vaak een issue met seks. Vaak wijst een SOA op schaamte over seks, die zich met name manifesteert als iemand seks gehad heeft met een prostituee, als hij of zij vreemdgegaan is of als de seks op de een of andere manier niet klopte. Dat heeft niks met besmettelijke virussen te maken, maar alles met schaamte over het ontrouw zijn aan zichzelf of aan de ander.
Mensen met darmproblemen zijn vaak diepe voelers, met een oordeel op hun eigen emotionele intensiteit. Het zijn vaak mensen die negatieve, pijnlijke gevoelens koesteren, gevoelens zoals jaloezie, wrok, passie en soms zelfs haat, maar die ze niet toelaten. Liever dan toe te geven dat ze er zijn, slaan ze deze heftige gevoelens diep in de darmen op, waar ze vervolgens toxisch worden.

De voordelen van ziek zijn

Een andere reden dat mensen soms niet beter worden, ook al krijgen ze best mogelijke behandeling, is omdat ze op een bepaald niveau niet beter wíllen worden. Dat is bijna altijd onbewust. Ze willen niet beter worden, omdat ze de bijbehorende les niet willen leren. Ze willen of kunnen geen geen verantwoordelijkheid nemen voor hun leven. Ze willen niet beter worden, omdat ze ergens gehecht zijn aan hun ziekte en aan de voordelen die de ziekte oplevert, bijvoorbeeld aandacht, of een uitkering, of de toestemming om niet te werken, in bed te blijven, passief te zijn, zich te laten verzorgen.
Dat klinkt ongeloofwaardig, omdat de meeste mensen op bewust niveau niets liever willen dan gezond zijn, maar op een dieper niveau is het begrijpelijk. De eisen die deze maatschappij aan ons stelt, zijn belachelijk hoog. Het is logisch dat we op een bepaald niveau protesteren en in verzet komen. Dat sommige mensen er op een onbewust niveau voor kiezen om ziek te worden om aan de ratrace te ontsnappen, om te ontkomen aan de loeizware verantwoordelijkheden, dag in dag uit, jaar in jaar uit, is niet iets om te veroordelen, maar om compassie voor te hebben. Als mensen een andere uitweg zouden zien om aan die onbewuste verlangens tegemoet te komen of om die onverwerkte emoties te verteren, zouden ze die kiezen, maar vaak zien ze die niet.
Als kinderen ziek worden, dan kan dat behalve een reactie op de vaccinaties die ze krijgen, ook een reflectie van de problemen van de ouders zijn. Hoe kleiner ze zijn, hoe meer dit het geval is. De ouders moeten als hun kind ziek wordt kijken naar wat zij nog op te lossen hebben in hun relatie en in hun leven. Wat kunnen zij doen om gezonder en gelukkiger te worden? Als ze dat doen, zal hun kind vaak ook gezonder worden – als de uiterlijke omstandigheden dat toelaten.

We zijn de afgelopen eeuw, of wellicht nog veel langer, afhankelijk gemaakt van het concept dat iets of iemand buiten onszelf ons beter moet maken. Het is er helemaal uit geramd dat we zelf verantwoordelijkheid kunnen nemen voor onze gezondheid. Kunnen nemen, niet moeten nemen! Het is geen verplichting, maar een voorrecht, een privilege dat je dat kunt doen. Het wil zeggen dat je geen slachtoffer bent, maar dat je je gezondheid in eigen hand kunt nemen. Het wil zeggen dat je geen dokter, pil, spuit of operatie nodig hebt om gezond te worden of te blijven. We zijn zo getraind om te geloven dat we onszelf niet beter kunnen maken en dat we daar een specialist voor nodig hebben, dat we om die reden alleen al niet beter worden.
We worden niet beter, omdat we uit onwetendheid nalaten om te doen wat we zélf kunnen doen om beter te worden, terwijl dat nou juist het belangrijkste is. Ja, natuurlijk is hulp fijn, maar een goede genezer helpt je om je eigen geneeskracht weer te activeren, door je te helpen met ontgiften, ontspannen, detraumatiseren, voeding, met het vergroten van je zelfkennis, het aanpassen van je levenswijze, zodat je levenskracht en levenslust weer wakker gekust wordt.

Schaduwwerk en ziekte

Een goede genezer zal streng, direct en eerlijk zijn. Hij zal je helpen om ook je schaduwkanten aan te kijken, ook al roept dat weerstand op. Hij zal er geen genoegen mee nemen als je zegt: “Ja, ik heb nou wel astma, maar ik wil toch niet stoppen met roken”, of: “Ja, ik heb nu wel kanker, maar ik wil gewoon blijven eten wat ik eet”, of: “Ja, ik heb overgewicht, maar ik hou niet van bewegen”, of: “Zo ben ik nou eenmaal, want … ik heb een moeilijke jeugd gehad, zo is het leven, het hoort erbij ….” etc. De mindset van ‘ik kan er niks aan doen’ is niet acceptabel.
Veel mensen verzinnen onbewust allerlei excuses om te blijven volharden in een situatie die wellicht niet goed voor ze is, maar die toch comfortabel is omdat hij bekend is. Een goede genezer is wat dat betreft streng en zal zeggen: “Luister, als je niet bereid bent om zelf keihard te werken aan je genezing, dan kan ik ook niks voor je betekenen.” Dat is tough love.
Vaak zijn de goede genezers om die reden niet erg populair, want hij zal de illusie dat hij je beter zal maken al bij de eerste afspraak doorbreken en je wijzen op je eigen verantwoordelijkheid. Hij zal je confronteren met je eigen aandeel in de situatie waarin je verkeert. Dat kan niet anders. Een goede genezer is niet van het pappen en nathouden en ook niet van het geld. Hij wil je zo snel mogelijk weer weg hebben, zoals de hartchirurg van het boek ‘Blijf weg van mijn operatietafel’, Philip Ovadia, schrijft. Die heeft het begrepen! Die heeft begrepen dat de sleutel tot genezing in de mens zelf ligt en niet bij de cardioloog of bij welke andere dokter, specialist of genezer dan ook.

Kortom, het gaat om het verantwoordelijkheid nemen voor je eigen gezondheid. Het gaat om het terugpakken van je persoonlijke macht. De kennis is out there, de hulp is er, de methodes om te genezen zijn er. De waarheid over kanker, Lyme, Parkinson en alle andere ziekten die we inmiddels zo goed kennen, is out there. Laat je niet langer wijsmaken dat je slachtoffer bent van de omstandigheden, dat ziekte je overkomt alsof het Russische roulette is, dat je er niks aan kunt doen, dat het niks te maken heeft met waar, hoe en met wie je leeft, met wat je eet, etc.

Natuurlijke genezing

Vroeger, toen de natuurlijke geneesmethoden nog niet door de medische maffia de kop ingedrukt werden, was het de normaalste zaak van de wereld om een ziek mens als een uniek en complex wezen te zien en hem zowel op fysiek niveau als op emotioneel, geestelijk en spiritueel niveau te onderzoeken en te behandelen. De geneeskunde was gebaseerd op vertrouwen in de inherente geneeskracht van de natuur en het lichaam als onderdeel van de natuur. Het enige wat een genezer deed was de obstakels verwijderen die een gezonde stroom van de geneeskracht in de weg stonden.
Soms was het probleem louter fysiek, als iemand verkeerde eetgewoonten had of met gif in aanraking was gekomen, bijvoorbeeld. Soms was het emotioneel, bijvoorbeeld door het verlies van of breuk met een geliefde. Soms was het geestelijk (mindset) en moest er gewerkt worden aan het veranderen van bepaalde overtuigingen. Soms was het spiritueel en worstelde de persoon met een gebrek aan zingeving of diepgang in het leven. Meestal was het een combinatie van die vier.

Gelukkig is het de medische maffia niet helemaal gelukt om alle natuurgenezers om zeep te helpen en alle boeken over natuurlijke genezing te verbranden. De oude kennis blijft steeds opduiken, uit alle hoeken van de wereld. Genezers blijven terugkeren om de mensen te laten zien hoe ze zichzelf kunnen genezen. De medische maffia is in rap tempo terrein aan het verliezen en ze weten het. Daarom gaan ze over tot steeds drastischer maatregelen om de mensen bang te maken en ze over te halen hun giftige medicijnen te nemen. Maar steeds minder mensen trappen erin. Het vertrouwen in de natuurlijke geneeskracht wordt steeds sterker. Nog een paar generaties en we lopen weer kerngezond en gelukkig door de bossen en weilanden.

Over de correlatie tussen mindset en ziekte is veel geschreven door onder meer Thorwald Dethlefsen (De zin van ziek zijn), Louise Hay (Je kunt je leven helen), Christiane Beerlandt (De sleutel tot zelfbevrijding), Joe Dispensa (Jij bent de placebo) en Dr. Hamer. Mindset is een van de oorzaken van ziekte, maar hoeft niet dé oorzaak te zijn. Ieder mens is uniek en complex en daarom is ziekte dat ook. De weg naar genezing is voor ieder mens beschikbaar.

Sanne Burger
sanneburger.com