De officiële term voor het onopzettelijk veroorzaken van de dood van een ander is ‘dood door schuld’. De huidige medische wereld kreunt onder het gewicht van ‘dood door schuld’. Een onbekend aantal mensen is gestorven en sterft nog steeds als gevolg van de onwetendheid en gehoorzaamheid van het medisch personeel. Al die goedbedoelende artsen, verplegers en verpleegsters, zorgpersoneel, diëtisten, apothekers en hospice-werkers dragen onopzettelijk bij aan de dood van hun patiënten. Zonder het te beseffen, doden ze de mensen die ze liefdevol verzorgen. Wat ze namelijk doen, is vergif toedienen in de vorm van medicijnen. Ze geloven dat ze iets geven om het lijden te verlichten of de symptomen te bestrijden – wat vaak ook zo is – maar wat de medicijnen in werkelijkheid doen, is het lijden rekken en verergeren, vaak met de dood tot gevolg. De officiële term hiervoor is iatrogenese: het veroorzaken van ziekte en dood door medisch handelen.
Ja, natuurlijk is er ook medisch handelen dat wel degelijk levensreddend of genezend is, maar daar gaat dit artikel niet over. Dit artikel gaat over de vele gevallen waarbij eerder het tegenovergestelde het geval is – iets wat zo vaak gebeurt, dat het eerder de norm is dan uitzondering. Nogmaals, de meeste mensen in een medisch beroep doen dit zonder het te beseffen, anders zouden ze het niet doen. Als ze zouden weten waar ze mee bezig waren, zouden ze volkomen in shock zijn. Natuurlijk is het veroorzaken van ziekte en dood niet hun bedoeling. Ze zijn te goeder trouw. Ze zijn onwetend. Ze zijn volgzaam. Ze zijn gehoorzaam – en dat is nou net het probleem, want ook al dood je iemand uit onwetendheid, dan nog is die persoon dood. En dood is dood.
Kun je iemand zijn onwetendheid kwalijk nemen? Kun je iemand zijn gehoorzaamheid, naïviteit, volgzaamheid, angst om uit de toon te vallen, angst om nee te zeggen tegen autoriteiten, kwalijk nemen? Kun je mensen de slaafsheid kwalijk nemen waarmee ze instructies en protocollen van autoriteiten uitvoeren zonder er zelf over na te denken, zonder zich verantwoordelijk te voelen, zelfs zonder erop aangesproken te kunnen worden? Is het terecht om boos te worden als ze nadien zeggen: “Ik voerde alleen orders uit”?
Waarom worden mensen die zich binnen de medische orde scholen, getraind tot slaafse volgzaamheid aan een dodelijk systeem? Waarom wordt ze geleerd om weg te kijken van de feiten? Waarom wordt mensen geleerd om weg te kijken van de gevolgen van hun daden? Zien ze dan niet dat na het toedienen van de voorgeschreven medicijnen de meeste mensen alleen maar zieker worden? Valt het ze niet op dat mensen na hun diagnose vaak alleen maar zieker worden, omdat de diagnose zelf angstaanjagend, ontmoedigend, deprimerend en verpletterend is? Zien ze niet dat de ellende meestal pas begint nadat de diagnose is gesteld en nadat de behandeling is gestart?
Waarom is de medische orde gebaseerd op indoctrinatie, waar mensen binnen die orde allemaal een Mr. Smith-rol toebedeeld krijgen, waarbij ze de onbedwingbare neiging krijgen om mensen die vragen stellen belachelijk te maken en te veroordelen, gevaarlijk of gek te noemen, buiten te sluiten en soms zelfs te bedreigen?
Mensen associëren kanker met vermagering, misselijkheid en uitvallend haar. Dat is echter meestal niet de kanker, maar de chemo. Mensen associëren kanker met ondraaglijk lijden, maar dat is meestal niet de kanker, maar de behandeling. Het is het resultaat van het gif dat ze toegediend krijgen. En dat gebeurt niet alleen bij kanker. Mensen worden vaak zieker van de behandeling dan van de veronderstelde ziekte.
Bloedverdunners veroorzaken paarse vlekken op het lichaam en wonden die niet meer dichtgaan. Prednison legt het lymfesysteem en de nieren plat, waardoor het lichaam niet meer kan ontgiften. Dat wil zeggen dat een van de belangrijkste zelfgenezingsmechanismen van het lichaam wordt platgelegd. Dit gif zorgt ervoor dat het lichaam geen vocht meer kan afvoeren en steeds meer opzwelt, vooral in het gezicht, de armen en de benen. Antidepressiva kunnen tot depressie en zelfmoord leiden. Chemo is zo giftig dat het een gat brandt in de betonnen ziekenhuisvloer als het geknoeid wordt. Kalmeringspillen en slaaptabletten zijn uiterst verslavend. Fentanyl, een chemische variant van morfine, is honderd keer sterker dan natuurlijke morfine. Het is vele malen goedkoper in productie dan morfine en wordt om die reden veel gebruikt in de medische industrie. De bijwerkingen zijn hallucinaties, niet meer helder kunnen denken, de afwezigheid van enig gevoel en ernstige verslaving. Het wordt ook wel de zombiedrug genoemd, omdat het in de UK en de US de heroïnemarkt heeft overgenomen en tot grote problemen leidt, omdat de straatdosis niet of nauwelijks te doseren is. Toch is het momenteel eerste keus binnen de zorgindustrie, omdat het zo goedkoop is.
Dit is algemeen bekend en door iedereen te checken. Het is absurd dat dit soort gif gebruikt wordt in de medische zorg – bovenstaande is nog maar een tip van de sluier – en toch nemen de meeste mensen het als kennisgeving aan. Dat is onwetendheid. Dat is gehoorzaamheid. En het leidt tot vele doden.
Hoeveel miljoenen, miljarden mensen zijn in de afgelopen honderd, honderdvijftig jaar omgebracht door onwetendheid en gehoorzaamheid, door goedbedoelende mensen in dienst van de medische industrie? Hoeveel mensen zijn in eenzaamheid en pijn gestorven, terwijl dat niet nodig was? Hoeveel mensen zijn gestorven onder extreem vernederende omstandigheden, waarbij door de medicijnen hun basale functies niet meer werkten, waarbij hun organen een voor een uitvielen, waarbij ze steeds meer het contact met de werkelijkheid kwijtraakten, waarbij ze steeds afhankelijker werden van de zorg van buitenaf, totdat ze gedegradeerd waren tot een anoniem hoopje ellende in een ziekenhuisbed?
De dodelijkheid van de medische industrie en de medeplichtigheid van het gehoorzame, volgzame medische leger is een van de meest schokkende feiten van de afgelopen eeuw. Om als arts, verpleger of verzorger te gaan beseffen dat je bijgedragen hebt aan ziekte en dood, dat is bijna niet te doen. Wat is er nou erger dan onwetend bijgedragen te hebben aan het lijden en het sterven van de mensen voor wie je verantwoordelijk was? Het is zo veelomvattend, het is zo groot, het is zo hartverscheurend, dat niet onderschat moet worden hoe groot de impact hiervan zal zijn.
Compassie is wat nodig is als dit inzicht uiteindelijk bij iedereen doordringt. Momenteel heeft zich een venster geopend, waardoor we een kans hebben dat dit bewustzijn definitief doorbreekt. Het is vier jaar nadat de coronapandemie uitgeroepen werd. De leugens en de schade van de maatregelen en de covidprikken komen steeds meer aan het licht, zelfs in de mainstream media. Steeds meer mensen komen erachter dat ze bedrogen zijn, niet alleen in de afgelopen vier jaar, maar in de afgelopen honderdvijftig jaar. Wij, de mensen die dit al langer weten, moeten voorbereid en bereid zijn om de golf van rouw, schuldgevoelens, wanhoop en verdriet op te vangen, wanneer die gaat komen. We moeten onze medemens troosten. We moeten ze vergeven voor wat ze uit onwetendheid en gehoorzaamheid gedaan hebben, want anders kunnen we als mensheid niet door.
De wettelijke straf op ‘dood door schuld’ is twee jaar gevangenisstraf, maar waar is dat op gebaseerd? Natuurlijk moeten deze mensen ter verantwoording geroepen worden, maar waarom moeten ze gestraft worden? Is het besef van wat ze gedaan hebben niet erg genoeg? Moeten ze niet vooral vergeven worden? Dat geldt niet voor de mensen die dit bedacht hebben, die dit willens en wetens hebben geïnitieerd, die dit systeem met voorbedachte rade hebben uitgerold … dat zijn moordenaars. Wat er met hun moet gebeuren weet ik niet, maar in ieder geval moeten ze tot op de laatste vezel ontdaan worden van hun dodelijke macht.
Sanne Burger
sanneburger.com
O zo waar Sanne, mijn collega’s in de zorg zijn ook zo volgzaam, ze vinden mij maar raar omdat ik vraagtekens heb. Ben met pensioen maar werk nog paar ochtenden op basis van oproep voor Buurtzorg.
Daar probeer ik het verschil te maken met aandacht en care, maar ontkom ook niet aan toezien of ze hun medicatie nemen. De meeste patiënten zijn oud en beginnend dementerend en halen hun booster (denk ik). Die ga ik niet meer overtuigen. En zeker de familie niet.
Zo verdrietig is dit.
Maar in mijn vorige baan heb ik geweigerd om de prikken te zetten en te nemen, ook geen masker gedragen, kostte wel heel veel gesprekken met management en raad van bestuur, uiteindelijk alleen shield gedragen.
Dat vond ik een redelijk alternatief (laatste jaar van mijn werk).
weer zo’n goede observatie van jou Sanne! inderdaad is deze ellende, dit bedrog van de medische industrie al zo’n 150 jaar oud, en de verderfelijke Rockefeller-dynastie staat aan de basis van niet alleen de farmaceutische industrie maar ook de verdachtmaking van de natuurgeneeswijzen en oprichting van de opleidingen voor het toedienen van de (veelal giftige) ‘medicaties’. Speelt in mijn eigen familie ook, nu meer dan ooit, heel pijnlijk…
Dood door gehoorzaamheid, is dat niet hetzelfde als geen verantwoording nemen voor je eigen leven? De verantwoording voor het leven van ieder individu ligt besloten in het individu, en kan nooit buiten hem of haar geplaatst worden. Die verantwoording voor het welzijn van de mens gaat gepaard met een bewustwordingsproces. Een ieder mag die verantwoording voor het eigen welzijn op pakken, een proces van wie ben ik nu eigenlijk en wat betekent deze plek op deze aarde voor mij. Dit niet willen oppakken betekent automatisch geen verantwoording nemen voor je eigen leven, en houdt in dat je een speelbal wordt van de externe factoren om je heen, zoals regeringsleiders die de big farmaceutische bedrijven op hun wenken bedienen.
Beste Sanne,
Weer een prachtig geschreven stukje. Het zou rebels genoemd kunnen worden, maar het is gewoon een spiegel. Vaak is kritiek geven niet prettig voor wie het betreft. Gek eigenlijk, want er is iets door te leren. Helaas wordt ons niet geleerd zo te kijken. Men meent dat omdat men zijn best doet er niets mis kan zijn. Vaak komt pas op latere leeftijd het besef anders in het leven te gaan staan. Het ontbreekt vaak aan zelfvertrouwen.
De kritiek is hier terecht. Maar laat ik eens inzoomen op wat ik om mij heen zie. Overal zijn mensen in functie betrokken bij allerlei schadelijke gebeurtenissen. Kijk naar bankmedewerkers. Wat valt daar allemaal over te bekritiseren. Rente is de boosdoener. Dat moet afgeschaft. Rente is de reden dat rijken rijker worden en armen armer.
Dan de voedingsmiddelenindustrie. In alle supermarkten is 90% van het voedsel ongezond of zelfs giftig. Ook daar werken veel mensen aan mee. Die zijn net zo goed als in de zorg betrokken.
Zo weet ik nog vele verschillende branches op te noemen waar werknemers schadelijke taken hebben die onbewust uitgevoerd blijven worden.
Met mijn verhaal wil ik de prioriteiten van jouw verhaal niet naar de achtergrond drukken maar juist tonen dat het systeem waar we allen een functie in hebben waar ieder zelf kritisch naar mag kijken en verantwoordelijkheid voor moet nemen. Wat gij niet wilt wat u geschied….zo simpel is het uiteindelijk.
Voel je niet schuldig maar trek grenzen en doe wat juist is. Wees niet bang. Doe het goede.
Respect voor jouw moed Sanne
Dank voor je zeer zinvolle aanvulling, Michel. Ben het hartgrondig met je eens. Overal wordt schade aangericht, niet alleen in de medische industrie. Alleen voel ik me persoonlijk het meest betrokken bij de corruptie binnen de medische industrie. Ik weet niet precies waarom, maar het is de vorm van onrecht die mij het meeste raakt, die ik om die reden het meest bestudeerd heb en waarover ik het meest aan de bel trek. Ik schrijf ook veel over voeding, want is natuurlijk een directe oorzaak van zowel ziekte als gezondheid, en over de vele geneesmethoden die wel werken – en daar word ik dan weer heel blij van. Ik weet dat ook het bankwezen en de economie ongelooflijk schadelijk is, maar ik verdiep me daar niet in – dat wordt me teveel en ik heb er geen affiniteit mee. Gelukkig doen andere mensen dat heel goed, zoals Tim Gielen, B.Izar en Catherine Austin Fitts.
Dat ben ik helemaal met je eens Pieter. Het is weglopen voor je eigen verantwoordelijkheid. Slaafs bevelen opvolgen zonder zelf na te denken. Zonder je eigen geweten aan te spreken dingen doen die zeer schadelijk zijn voor een mens. En dan achteraf zeggen: “Wir haben das nicht gewusst”.
Je verwoordt zo mooi hoe ook ik naar dit zieke systeem kijk. De medische wereld (of liever de wetenschappelijke wereld) zit in een zelfgecreëerde bubbel waar ze niet uit komen. En daar heeft de medische industrie ontzettend aan bijgedragen.
De coronamaatregelen worden nu misschien wat kritischer bekeken maar ik zie geen enkele zelfreflectie in de medische wereld. Alles gaat gewoon door. Het is normaal dat je vanaf een bepaalde leeftijd geneesmiddelen slikt of gevaccineerd wordt. Ik werk in de ouderenzorg en ik hoor van veel collega’s hoe erg ze het vinden dat ze al die geneesmiddelen moeten toedienen. En hoeveel blind vertrouwen cliënten hebben in hun behandelend arts terwijl ze steeds zieker worden van wat ze moeten slikken terwijl de onderliggende oorzaken niet aangepakt worden.
Het doet me denken aan de allegorie van de grot van Plato. Hoe doorbreek je dit? Elke stap is er een dus dank dat je geen blad voor de mond neemt. Ik heb tijdens de coronatijd gemerkt hoe snel je de sfeer grimmig werd als je dit aankaartte.
Dank weer voor het uitspreken/ opschrijven Sanne, van wat al zo lang voelbaar en onbesproken is. Mijn vermoeden is dat de algoritmes de Confirmation bias van de polariteiten in denken over deze zaken versterken. Dus dat de mensen die nergens kwaad in zien geen info krijgen, die op gespannen voet staat met hun beeld van “de geweldige gezondheidzorg”. En vice versa. En als ze die info op de een of andere manier toch zouden krijgen, via een kennis (want hun algoritme blokt het automatisch), dat ze die info ook niet zouden kijken en geloven. Cognitieve dissonantie zou zorgen voor een gevoel van ongemak. Dat proberen wij mensen (totaal onbewust meestal) te vermijden, door je eigen keuzes te rechtvaardigen om zo het vervelende gevoel te verminderen dat opdoemt, stel dat “dood door gehoorzaamheid in medisch handelen volgens de opgestelde richtlijnen” zou kunnen bestaan. “Nee, dat is raar om dat te denken” hoor je de cognitie, het innerlijke stemmetje zeggen. En de dissonantie is opgeheven. En weer doorrrr. Jij kent dit fenomeen.
Daarom denk ik dat ondanks een open venster er geen licht schijnt op deze zaken, omdat door bovenstaande velen ziende blind zijn. Ik hoop met je dat er veel vergeven kan worden en samengewerkt aan oplossingen, maar ik vrees dat de menselijke reacties en de biases leiden tot voortdurende blindheid van diegenen die tot nu niks opmerkten. Het raam staat zo wijd open, als je nu nog niks ziet is je hoofd waarschijnlijk al langer en bewust afgewend. Ik ben heel benieuwd wat in de toekomst gaat zorgen dat deze mensen toch willen zien. Want daar blijf ik op hopen.
“Er vallen in Nederland jaarlijks 17.000 tot 20.000 doden door verkeerde medicijnen of medische fouten [met medicijnen]”, aldus een forensische arts in het NRC twee jaar geleden. Meer doden dan er jaarlijks in het verkeer vallen. Medicatieveiligheid is een ‘hot’ onderwerp. Dit is ook bij een praatprogramma op tv geweest. Alleen weet ik niet meer waar, het wordt gezegd, maar er wordt niets mee gedaan. Ik probeer alles op een natuurlijke manier op te lossen, voor mij geen medicijnen en na de corona vax ben ik huiverig voor artsen geworden, vertrouw ze voor geen meter. Ik heb zoveel schade gezien binnen het bedrijf waar ik werkte en de vrouw van een collega (die in het bejaardenhuis werkte) zei dat binnen 2 weken de mensen bij bosjes dood neervielen. Dan weet je genoeg en dat blijkt ook uit de cijfers.