- Artikel uit de 12-delige serie ‘Liefde en seksualiteit’ in Pioniers Magazine
Lang geleden, toen de mens nog niet geïdentificeerd was met het lichaam, bestond er geen angst voor de dood. Sterven werd gezien als een overgangsritueel, een reis naar een andere dimensie waarbij de ziel intact bleef. Niets ging werkelijk verloren. Geboorte en dood waren een poort waar we van de ene realiteit in de andere stapten. De baarmoeder werd geëerd als een heilige tempel, als een orakel, de enige plaats in het lichaam met het vermogen om zielen uit de geestenwereld aan te trekken en deze te laten incarneren op aarde. Dit was het domein van de vrouw, wat haar een mysterieuze kracht, ontzag en diep respect verleende.
De poort van het leven
De baarmoeder verkeert in een constante lucide droomstaat. Ze is in twee werelden tegelijk: de wereld van de levenden en de wereld daarbuiten. Ze is meesteres over het leven en ze is meesteres over dat wat we de dood noemen: de staat waarin de ziel geen fysiek lichaam heeft. De baarmoeder is in staat om een ziel tot zich te roepen en toegang te verlenen tot deze wereld. Dat is pure, heilige magie. Tot op de dag van vandaag begrijpen we niet hoe het werkt en we hoeven het ook niet te begrijpen. Het is het wonder van het leven.
Angst voor de dood
Op zeker moment in de evolutie van de mensheid ontstond de angst voor de dood en daarmee het verlangen het leven te controleren. Het mysterie werd niet langer geëerd, maar gevreesd. Vanuit die angst veranderde ook onze relatie tot de baarmoeder. Haar mystieke krachten werden niet langer als heilig gezien, maar als iets bedreigends, iets wat gecontroleerd moest worden. Echter: de baarmoeder is niet te controleren. Het is net zoiets als proberen je dromen te controleren terwijl je wakker bent. Gaat niet lukken, want je kunt er niet bij. Dit neemt niet weg dat het door de eeuwen heen toch is geprobeerd, wat in veel culturen geresulteerd heeft in een overwaardering van het intellect. ‘Ik denk, dus ik leef’ inplaats van ‘Ik droom, dus ik leef.’ Dit heeft niets te maken met mannelijke of vrouwelijke identificatie, maar veel meer met een cultureel concept van wat waardevol is en wat niet. De aboriginals, de oudste nog levende cultuur in deze wereld (50.000 jaar), zijn hierop een uitzondering. Zij weten dat we deze werkelijkheid tot stand brengen middels onze dromen. Zij noemen deze wereld ‘de Droomtijd’.
Terugkeer naar de tempel
Momenteel leven we in een wereld waar op veel plaatsen het hoofd als belangrijker gezien wordt dan de baarmoeder. Zelfs in taoïstische- en tantra scholen is het idee om de energie vanuit het onderlichaam omhoog te brengen, alsof de hogere chakra’s beter zijn dan de lagere chakra’s, alsof verlichting in het hoofd plaatsvindt. Dit reflecteert een lineaire manier van denken dat ons verwijdert van de meer circulaire, intuïtieve wijsheid van de baarmoeder. Maar diep van binnen willen mannen en vrouwen hetzelfde, iets dat ze altijd al hebben gewild, sinds het begin van de tijd. Ze willen elkaar liefhebben, ze willen zich verbinden met de bron van het leven. Ze willen de verbondenheid met het grote mysterie vieren middels de verbinding van lichaam en ziel.
De trance van goede seks
Hoe maak je contact met het droombewustzijn van de baarmoeder? De beste manier is seks. Heb je ooit meegemaakt dat je bij echt goede seks in een soort trance terechtkomt? De penis van de man heeft het vermogen om het droombewustzijn in de baarmoeder wakker te maken, dat wil zeggen: om een bewuste verbinding te maken tussen de Droomtijd en de tijd zoals wij die ervaren, zodat het manifesterend vermogen van de baarmoeder letterlijk de wereld in kan vloeien. Daar kan een kind uit voortkomen, een wonder op zich, maar ook andere vormen van creativiteit: gevoelens, inzichten, visioenen, heling, etc. Dit is de reden dat de Shiva lingam: de penis van God, en de yoni, de vagina, als heilig gezien worden in het oude hindoeïsme.
De magie van het lichaam
Is er een verschil tussen een goddelijke penis of vagina en die van een doorsnee man of vrouw? Waarom wordt het niet ‘Homo Lingam’ genoemd? In werkelijkheid staat een goddelijke penis helemaal niet zo ver van ons af als we denken. Religie heeft God ver buiten ons geplaatst, ergens voorbij de sterren, terwijl werkelijke goddelijkheid in wezen niets anders betekent dan dat wij stervelingen de belichaming worden van de eigenschappen die we aan God toeschrijven: liefde, compassie, rechtvaardigheid, alwetendheid, etc. Dat is waar seks van oorsprong bedoeld voor is: om je goddelijkheid te ervaren. Een goddelijke penis is dan eigenlijk een liefdevolle, bewuste, aanwezige penis. Het hele lichaam is een tempel van bewustzijn. En als we onze ware natuur begrijpen en meer gaan eren worden we als vanzelf voorzichtiger en selectiever als het gaat over het kiezen van een geliefde.
De zeven bewustzijnspoorten van het lichaam
Het lichaam heeft meerdere bewustzijnspoorten die het vermogen hebben de ware aard van een geliefde haarscherp waar te nemen. In dit artikel wil ik het hebben over de bewustzijnspoorten van de vrouw. Voor mannen ligt het net iets anders. Deze poorten worden ook wel ‘de wachters van de baarmoeder’ genoemd. Er zijn zeven bewustzijnspoorten, elk met een specifiek vermogen om een man te selecteren die het waard is om de tempel te betreden.
De eerste poort zijn de ogen: Geniet je ervan om naar hem te kijken? Hou je van zijn gezicht, zijn handen, zijn houding? Merk je dat je onwillekeurig gaat glimlachen wanneer je kijkt naar hoe hij beweegt, hoe hij werkt, hoe hij zich uitdrukt?
De tweede poort zijn de oren: Geeft het een goed gevoel om naar hem te luisteren? Is zijn stem aangenaam? Is er een sensualiteit in zijn stem die maakt dat je lichaam reageert?
De derde poort is de neus: Vind je dat hij lekker ruikt? Geur is een heel subtiele, grotendeels onbewuste factor, maar speelt desalniettemin een grote rol in onze partnerkeuze.
De vierde poort is de huid: Verlang je naar zijn aanraking, omdat het zo heerlijk is wanneer hij je streelt? Ontspan je en wil je dat hij niet stopt als hij je arm, je rug, je buik en andere delen van je lichaam aanraakt?
De eerste drie poorten zijn vrij definitief. Het is ‘ja’ of ‘nee’ en daar valt verder weinig aan te veranderen. Vanaf de vierde poort is er de mogelijkheid tot inwijding: als je het gevoel hebt dat het de moeite waard is kun je je man liefdevol uitleggen hoe je aangeraakt wil worden. Mannen en vrouwen hebben elkaar hier nodig, om elkaar vanuit het hart te initiëren in een wederzijds begrip van de seksuele natuur, verlangens en behoeftes van het andere geslacht.
De vijfde en zesde poort
Om de eerste vier poorten te passeren is een hartgrondig ‘ja’ nodig op alle bovenstaande antwoorden. Pas dan kan de geliefde doorgaan naar de vijfde poort, de mond. Geniet je van zijn lippen, zijn tong, zijn mond op de jouwe, de manier waarop hij smaakt? Voel je hoe iets in je zich graag overgeeft aan zijn kus? Als het antwoord daarop ‘ja’ is kom je bij de zesde poort, de tepels. In feite zijn de eerste vijf poorten identiek voor mannen en vrouwen, zowel in hun omschrijving als gevoeligheid, maar de tepels van vrouwen zijn buitengewoon. Het zijn uiterst senitieve sensoren die op de meest subtiele aanraking van de geliefde reageren. Ik vraag me af of er mannen zijn met eenzelfde ervaring.
De zevende poort: de clitoris en de vaginamond
De zevende poort wordt gevormd door de clitoris, de schaamlippen en de vaginamond. In de laatste paar eeuwen is de ware functie van de clitoris volledig vergeten. Tot voor kort werd ze aangeduid als een nutteloos orgaan, terwijl geen andere orgaan in het lichaam zoveel zenuwuiteinden heeft als de clitoris. De clitoris is de laatste en meest belangrijke poortwachter van de baarmoeder. Alleen wanneer een man de clitoris en de vagina met aandacht, liefde en toewijding beroert kan een vrouw hem werkelijk ontvangen. Als de clitoris ‘ja’ zegt ontspant het hele lichaam, worden de vagina en het vaginakanaal vochtig en zacht en weet de baarmoeder: ‘Het is tijd.’ Tijd om wakker te worden, tijd om de dromen te delen, tijd om haar tijdloze wijsheid en magie door te geven.
Wanneer de zeven bewustzijnspoorten genegeerd of niet gerespecteerd worden, door de man of door de vrouw zelf, is het onmogelijk om tijdens het vrijen de magie van de baarmoeder te ervaren.
Heilig genot
Kortom: dit is de functie van wat we voorspel noemen. Via het lichaam, via plezier en genot kun je de staat van overgave bereiken die nodig is om diep contact te maken met de baarmoeder, de vrouwelijke bron van goddelijkheid. Voor mannen is dit in principe hetzelfde, ook al is hun lichaam anders en hebben ze deels andere bewustzijnspoorten. De sleutel is liefde, want alleen dan kunnen we als mensen helemaal in de overgave gaan als we de liefde bedrijven. De baarmoeder is de Heilige Graal en de zeven bewustzijnspoorten van het lichaam zijn haar zusters, haar beschermsters en haar contact met de buitenwereld. De baarmoeder is heilig en het vermogen om op seksueel gebied te genieten ook. Er is geen scheiding tussen seks en God. Seks IS God.
0 reacties