De meeste mensen zijn verschrikkelijk volgzaam. Ze doen echt alles als het ze opgedragen wordt door een autoriteit. Ze zijn bereid om de genitaliën van hun pasgeboren kinderen te verminken als ze verteld worden dat God dat wil. Ze zijn bereid hun kinderen naar het front te sturen als ze verteld wordt dat dat voor eer en vaderland is. Jonge mannen, net in de bloei van hun leven, melden zich vrijwillig om zich hoogstwaarschijnlijk dood te laten schieten, als ze verteld wordt dat dat goed is.
Mensen zijn bereid zichzelf en hun kinderen te laten vaccineren, als ze verteld wordt dat dat nodig is voor de gezondheid. Ze vertrouwen blind op wat de dokter zegt. Ze zijn bereid om hele bevolkingsgroepen te discrimineren – vrouwen, joden, moslims, negers, wappies, schapen, klimaatontkenners, antivaxxers, virusontkenners, complotdenkers – als ze verteld wordt dat dat normaal is.
Uit naam van religie en cultuur worden mensen opgedragen de meest bizarre wetten en regels te volgen. En iedereen doet het gewoon!
Handen boven de lakens, iedere dag biechten, jezelf of anderen tot bloedens toe met een zweep slaan, je leven lang maagd blijven, boete doen zonder te weten waarvoor, bidden voor een kruis tot je eelt op je knieën hebt, je kinderen naar het klooster sturen … mensen deden het allemaal, uit volgzaamheid – en nog steeds!
Als iemand tegen ons zegt dat we zondig zijn in de ogen van de een of andere god, de grootste autoriteit die er bestaat, al is hij onzichtbaar, dan gaan we ons schuldig voelen over wie of wat we zijn, over wat we wel of niet doen, en daarmee worden we manipuleerbaar. Vanaf dat moment zoeken we naar goedkeuring en acceptatie buiten onszelf. Vanaf dat moment geloven we dat we ons pas goed mogen voelen over onszelf als we het verdiend hebben. En natuurlijk verdienen we dat alleen maar als we ons onderwerpen.

De marteling van de mensheid via dit soort indoctrinatie is eigenlijk grotesk. Het is bizar wat mensen bereid zijn zichzelf en anderen aan te doen als het ze opgedragen wordt. Ze hoeven alleen maar op de een of andere manier overtuigd te worden dat het goed is, dat het Gods wil is, dat het een eer is, dat ze beloond zullen worden in de hemel, om zich over te geven aan de meest bizarre instructies.
Drie keer per dag eten, bidden of een rondje om je as draaien, om de zes maanden naar de tandarts, steeds meer belasting betalen, je verplichte verzekeringen betalen, sparen, contracten ondertekenen, je bordje leeg eten, je gazon kort houden, je kinderen kort houden, je auto wassen, stemmen, iedere dag naar school of naar je werk, sparen voor de vakantie, je huis op slot doen, in de rij staan, de bordjes volgen, afstand houden, je mond houden, je vaccinaties bijhouden, mondkapjes dragen, je QR-code laten zien, op tijd naar bed, je verheugen op je pensioen, je huis stoffen, vriendelijk glimlachen, vooral niet uit de toon vallen, niet je kop boven het maaiveld uitsteken, niet je stem verheffen, niet teveel opvallen, niet protesteren, niets laten merken, je er niet mee bemoeien, je vooral niet opwinden …
We zijn zo godsgruwelijk volgzaam! En daarin gaan we zo ver!
Onderwerp je aan een 40-urige werkweek, maakt niet uit of het zinvol is of niet, of het bij je talenten past of niet, of het beantwoordt aan je diepste verlangens of niet, of het je ware missie in het leven ondersteunt of niet. Nee, dat is allemaal niet belangrijk. Het gaat om het afkopen van het schuldgevoel dat je is aangepraat door dezelfde mensen bij wie je het moet afkopen.
Je kunt het zo gek niet bedenken, mensen doen het.
Als je maar vaak genoeg tegen een man zegt: “Laat je tot vrouw ombouwen, want dat wil jij”, dan doet hij het gewoon. En andersom!
De menselijke geest is zo ongelooflijk beïnvloedbaar.
“Laat je inspuiten met gif. Je doet het voor de ander.”
“Ja hoor, natuurlijk. Doe mijn kind ook meteen maar.”
Het is niet eens moeilijk om mensen te manipuleren, als je eenmaal weet op welke knoppen je moet drukken. De angstknop, de angst om buitengesloten te worden-knop, de luiheidsknop, de hang naar comfort-knop … mensen zijn bereid om heel ver te gaan in hun volgzaamheid.

Waar het wellicht op neerkomt is dat de meeste mensen gewoon volgers zijn. Het is niet voor niets dat dat woord ineens normaal geworden is op social media. Iedereen heeft ineens volgers en volgt anderen. What the fuck? Ik volg helemaal niemand en ik wil ook geen volgers!
De meeste mensen willen niet zelf denken, lijkt het. Ze willen niet zelfstandig beslissingen nemen. Ze willen niet zelf bepalen wat ze met hun leven doen of hoe ze hun leven leiden. Ze willen niet zelf hun normen en waarden bepalen, maar ze zoeken naar een leider die dat voor ze doet. Ze willen opkijken naar een autoriteit die ze vertelt hoe ze eruit moeten zien, hoe ze zich moeten gedragen, wat ze moeten geloven en wat ze wel en niet moeten doen.
De meeste mensen vinden dat fijn. Ze vinden het niet erg om slaaf te zijn, ze willen gewoon weten waar ze aan toe zijn. Wat ontbreekt bij die mensen is eigenheid. Deze mensen streven naar uniformiteit, niet naar uniciteit. Ze willen veiligheid, niet vrijheid. Het lijkt wel alsof de mensheid uit twee soorten bestaat: volgers en vrijbuiters.

Sanne Burger
sanneburger.com