“Medische wetenschap is een vorm van waanzin
waarvan maar weinig medici ooit herstellen.
Gesteund door de commercie regeert deze waanzin
over het leven en de gezondheid van de mensen.”

— Herbert M. Shelton (1895 – 1985), arts

De macht van de medische maffia is aan het instorten. De term ‘medische maffia’ wordt hier niet ijdel gebruikt. De medische wereld gebruikt al meer dan 100 jaar dezelfde tactieken als de drugskartels in Sicilië, Italië en Zuid Amerika. Het enige verschil is dat ze het legaal gemaakt hebben.
Om te begrijpen hoe de medische maffia werkt, moeten we terug in de tijd:

Het is 1911, de vaccinatie-industrie is flink op gang gekomen en de macht van het medische establishment neemt exponentieel toe. Sinds de duistere middeleeuwen is langzaam maar zeker een medische dictatuur ontstaan waarbij de kunst van het genezen steeds meer beperkt wordt tot één klasse, namelijk artsen die opgeleid zijn binnen het medische establishment. Andere genezers wordt dit privilege ontzegd. Sinds de oprichting van de A.M.A. (American Medical Association) in 1847 is de macht van de medische maffia steeds groter geworden. Deze medische wurggreep zorgt voor het onnodig lijden en sterven van miljoenen mensen, tot op de dag van vandaag.

Waarom 1911? In dat jaar geeft dr. W.A. Evans, een van de medische topbazen in Chicago, een speech tijdens de jaarlijkse conventie van de American Medical Association, waarin hij zegt:

“Wat wij binnen het medische vak moeten doen, is elke gezondheidsbeweging infiltreren en bemannen. We moeten doordringen tot gezondheidsafdelingen, tuberculoseverenigingen, huisvestingsmaatschappijen, kinderopvang, etc. De toekomst van ons vak hangt ervan af … Wij artsen kunnen het ons niet veroorloven om deze plaatsen in te laten nemen door andere dan onze eigen vaklui.”

Annie Riley Hale zegt hierover in haar boek Medical Voodoo (1935) (vrij vertaald):

Deze instructies van Evans kunnen worden geïnterpreteerd als een bekentenis dat ze óf heel goed wisten dat ze de medische wereld niets van waarde te bieden hadden, óf dat ze een leidende functie binnen de geneeskunde niet met eerlijke middelen konden winnen, en daarom hun toevlucht moesten nemen tot politieke intriges.

Een van de tactieken van de medische maffia was het aangaan van contracten met verzekeringsmaatschappijen die waren ontworpen om artsen te verdedigen bij rechtszaken die tegen hen waren aangespannen wegens wanpraktijken waarbij ze hun patiënten ziek gemaakt, verminkt of gedood hadden. In The Medical Trust Unmasked van John Louis Spivak staat dat er 70.000 artsen waren die destijds deze overeenkomsten aangingen. Hij schreef het boek in 1935. Waarschijnlijk zijn het er nu veel meer. Hij schrijft ook:

“Lidmaatschap van de A.M.A. alleen is voldoende om de arts ervan te verzekeren dat hij zal worden verdedigd door dit broederschap, mocht hij ooit worden vervolgd voor wanpraktijken.”

Ook werden in die tijd bij rechtszaken medische getuigen geleverd om namens de beschuldigde te getuigen. Ze wisten niets van de zaak af, behalve wat ze betaald werden om te zeggen. De patiënten of overlevenden van een medische misdaad werden ondertussen geïntimideerd en bedreigd, om ze te ontmoedigen om een rechtszaak aan te spannen. De meesten trokken zich terug als ze de hopeloosheid van hun situatie inzagen en begrepen dat ze nooit konden winnen van een dergelijke organisatie.
Hoe is dit anders dan de methoden van de maffia, de criminelen van de onderwereld?

Een andere tactiek van de medische maffia was hun infiltratie in regeringen, waarbij ze wetten afdwongen die in hun eigen voordeel werkten. Neem bijvoorbeeld de wet waarbij de A.M.A. haar concurrenten op grond van valse beschuldigingen en zonder juryrechtspraak kon laten arresteren.
Voormalig inlichtingenofficier van de regering van de Verenigde Staten, majoor Robert H. Williams, schreef in een nieuwsbrief uit 1955:

“Gezonde mensen worden gearresteerd en vastgehouden voor observatie zonder proces. Ik zou het nauwelijks hebben geloofd als ik het niet zelf had gezien.”

Dit was een van de methoden van de medische maffia om eerlijke concurrentie uit te schakelen. Genezers die als concurrentie werden gezien, werden gedwongen opgenomen in psychiatrische inrichtingen, waar ze gedwongen gemedicaliseerd werden en al snel niet meer in staat waren tot rationeel denken of coherent spreken. Vervolgens werden ze voor verhoor voor de rechtbank gebracht, krankzinnig verklaard en permanent opgesloten in de inrichting. Een kogel in de rug zou minder laf geweest zijn dan dit.
Zouden dit soort praktijken tegenwoordig nog steeds plaatsvinden? You tell me.

Een derde tactiek van de medische maffia om haar macht te vergroten was het zich toe-eigenen van bepaalde medische termen, waaronder het woord dokter, maar ook de woorden genezing, gezondheid, medicijnen en geneeswijze (cure).
Genezers die geen allopathische medicijnen gebruikten en kennis overbrachten over hoe de natuur geneest, mochten deze woorden niet langer gebruiken. Er werden wetten aangenomen die ervoor zorgden dat onafhankelijke genezers vervolgd konden worden als ze deze woorden toch durfden te bezigen.
Dr. Herbert M. Shelton, arts en hoofd van de Hygienic Movement in New York, werd verschillende keren gearresteerd omdat hij deze wetten aan zijn laars lapte en doorging met het uitoefenen van zijn vak, namelijk mensen helpen hun ziekten te overwinnen. Het weerhield hem er niet van door te gaan en hij zat vele keren in de gevangenis.
Het redden van levens en het herstellen van de gezondheid werd blijkbaar als een misdaad beschouwd als dit werd gedaan door iemand buiten de medische kringen. Deze opvatting leeft voort tot op de dag van vandaag, maar er beginnen barsten te ontstaan in het bolwerk van de medische maffia.

Daarnaast was er natuurlijk de spreekwoordelijke boekverbranding. Boeken die de waarheid over genezing bevatten werden gecensureerd, bekritiseerd en aangevallen. Dat gebeurt nu nog steeds. In deze tijd gaat het niet meer alleen om boeken, maar ook om websites, social media kanalen en tv-programma’s.
Rond 1950, in de tijd dat Eleanor McBean haar boek The Poisoned Needle schreef, ging het als volgt: wanneer een goed gezondheidsboek teveel concurrentie opleverde, werd er een ‘fraude-order’ uitgevaardigd en hadden de auteur en uitgever niet langer toegang tot de post. Het overkwam ook McBean.
Wie had dat ooit gedacht? Het postkantoor als handlanger van de maffia. Zou dat de reden zijn dat zoveel oude postkantoren in prachtige gebouwen gehuisvest zijn?
In onze tijd is het wellicht moeilijk voor te stellen hoe groot de impact geweest moet zijn van buitengesloten worden van de post. Het betekende dat zowel de auteur als de uitgever volledig afgesneden werden van hun lezers en klanten en het betreffende boek nauwelijks gelezen werd – wat natuurlijk precies de bedoeling was. Het is vergelijkbaar met de huidige censuur op genezers door middel van het censureren van hun mediakanalen.

Bovenstaande tactieken illustreren duidelijk dat de term ‘medische maffia’ op zijn plek is als we het hebben over de reguliere geneeskunde, die allang het woord ‘geneeskunde’ niet meer verdient. We geloven graag dat misdaad niet loont, maar als je kijkt naar de talloze zieken en doden als gevolg van de onnodige operaties en behandelingen, de ontelbare vergiftigde patiënten door zinloze medische behandelingen en de miljarden winst van de medische industrie, dan is duidelijk dat de medische maffia vanuit haar oogpunt zeer succesvol is geweest.
Zo succesvol, dat ze overmoedig geworden zijn. Ze zijn zo gewend geraakt aan hun machtspositie, dat ze zichzelf als onoverwinnelijk zijn gaan beschouwen. Niets is echter minder waar. Wat ze onderschat hebben, is de intelligentie van de mens en zijn liefde voor zijn medemens. Ze hebben te laat doorgehad hoe steeds meer mensen zijn gaan zien dat hun behandelingen niet leiden tot gezondheid, maar tot steeds meer ziekte en dood.

De medische maffia dacht in 2020 dat ze zoveel macht hadden dat ze een wereldwijde pandemie konden uitroepen, zonder dat ze ook maar iets hoefden te bewijzen. Daarin hebben ze hun hand overspeeld. Ze werden te slordig. Ze kwamen met zo’n slap verhaal dat zelfs de meest volgzame burger nog zijn wenkbrauwen optrok. Dat was het begin van het einde.
De macht van de medische industrie is in rap tempo aan het instorten. Het is niet meer te stoppen en het is hoog tijd. Er zijn ondertussen genoeg slachtoffers gevallen.

Sanne Burger
sanneburger.com

Bron (onder meer): The poisoned needle, Eleanor McBean