MOE

Sanne Burger

10 augustus 2022

Iedereen is moe.
Een vriend zei laatst:
‘Ik kan niet geloven wat ik vroeger allemaal deed op één dag. Vroeg op, hardlopen, kinderen douchen en aankleden, ontbijten, brood smeren voor iedereen, kinderen op de fiets naar school brengen, door naar werk, lunchen met een vriend en de wereldproblematiek en onze relaties doornemen, wandelingetje in het park, na het werk sporten, dan boodschappen doen en snel naar huis, eten maken en opeten, afwassen en opruimen, kinderen naar bed brengen, dan naar yogales en daarna naar de kroeg met vrienden. En tussen de bedrijven door uitgebreid bellen, mailen en appen met allerlei mensen. En ’s avonds laat, als ik eindelijk in bed lag, bedreef ik ook nog uitgebreid (nou ja) de liefde, voor ik in slaap stortte. Hoe deed ik dat? Tegenwoordig plan ik maximaal twee dingen op een dag en dan ben ik nog steeds moe.’

De lens van perceptie
Hoe kan dat? Waarom zijn we zo moe? Het is niet de leeftijd, want van twintigers en dertigers hoor ik hetzelfde verhaal. Die zijn vaak nog vermoeider dan hun ouders. Misschien hebben de Tolteken, de oude sjamanen uit Midden en Zuid-Amerika, hier een antwoord op. Zij gaan ervan uit dat de zwaarste klus van het ego het bijeenhouden van de werkelijkheid is. Je wordt ’s ochtends wakker en meteen, onbewust, stelt het ego de lens van perceptie zo bij dat de werkelijkheid in die mate wordt omgebogen, versimpeld, verkleind en naar elkaar toegetrokken, dat je jezelf terugvindt in de vertrouwde, overzichtelijke bubbel die je verwacht, een wereld waarin je je veilig voelt en waar je de weg weet.
Het is de taak van het ego om de illusie van een solide werkelijkheid in stand te houden. Die werkelijkheid bijeenhouden is keihard werken voor het ego. Daarom ben je ’s avonds zo moe. Zo’n 99% van de energie die je tot je beschikking hebt, gaat naar het in stand houden van je werkelijkheidsbubbel.
Als je na een lange dag naar bed gaat en in slaap valt, kun je eindelijk die krampachtige grip op de werkelijkheid loslaten en mag je verdwijnen in de amorfe werkelijkheid van de nacht. De werkelijkheid is veel vluchtiger als je slaapt. We reizen ‘s nachts door de astrale wereld, nemen allerlei vormen aan en vinden onszelf terug in de meest uiteenlopende en bizarre situaties. We laden op in die wereld. Als we de volgende ochtend wakker worden, hebben we weer genoeg energie verzameld om de gestagneerde wereld van het ego weer voor een dag bij elkaar te houden.

Onzekere tijden
Nu zitten we als mensheid in een fase met enorme veranderingen, die elkaar in accelererend tempo lijken op te volgen. De werkelijkheid is uit elkaar aan het vallen en het ego verzet zich daar met hand en tand tegen. Dat is zijn taak. Hij moet ervoor zorgen dat dingen hetzelfde blijven. Hij moet de werkelijkheid zoals we die ervaren in stand houden. Hij wil NIET veranderen. Daarom voelt het ego zich momenteel enorm bedreigd. Het kan de vele veranderingen niet bijhouden. Niets is wat het lijkt, alles is omgekeerd en binnenstebuiten gekeerd, mensen die we vertrouwden blijken misdadigers te zijn en alles waar we ooit in geloofden staat onder druk. De toekomst is onzeker. We moeten harder werken dan ooit om de werkelijkheid bijeen te houden en er nog iets van veiligheid, vertrouwdheid of voorspelbaarheid aan te ontlenen.
Daarom zijn we zo moe.

Gifstoffen
Daarnaast is het ook goed om realistisch te zijn ten aanzien van alle pesticiden en gifstoffen die we binnen krijgen. Denk aan landbouwgif, het gif in bewerkt voedsel, de gifstoffen die we via de medische industrie binnenkrijgen, waaronder de vele verschillende pillen en injecties, chemtrails, uitlaatgassen, suiker, koffie, alcohol, drugs, luchtverontreiniging, waterverontreiniging, bodemverontreiniging en electromagnetische straling. Die gifstoffen dragen ook bij aan de vermoeidheid. Als je een jaar of 40, 30, 20 bent, dan heb je al zo veel gif- en afvalstoffen in je lichaam en onderneem je zo weinig om te detoxen, dat je daar doodmoe van kunt zijn.

Druk druk druk
Ook de overdreven focus op presteren, werken en actief zijn, het voortdurende naar buiten gericht zijn, de vele verantwoordelijkheden, verplichtingen en afspraken, zijn doodvermoeiend. ‘Druk druk druk’ is de nieuwe levensstandaard en we putten onszelf er compleet door uit. De meeste mensen lopen rond met een enorme slaapachterstand. Het dagelijks leven en dat wat van ons verwacht wordt, wordt steeds extremer. Ontspanning, zachtheid, tederheid, koestering, vastgehouden worden, mogen uitrusten, het even niet hoeven weten, even de controle loslaten en om rust en hulp vragen … al die zachtaardige, vrouwelijke kwaliteiten krijgen nauwelijks ruimte in onze maatschappij. We moeten presteren, geld verdienen, bijdragen aan de maatschappij en bewijzen dat we het waard zijn om hier te leven. We willen geen useless eater zijn. We moeten op de hoogte blijven, likes verzamelen, weten op wie we gaan stemmen, onze vaste lasten op tijd betalen … Het is veel. We moeten, moeten, moeten. Geen wonder dat we zo moe zijn.

Saai saai saai
En misschien worden we ook wel moe omdat we ons vervelen. Dat klinkt tegenstrijdig, maar dat is het niet. We worden moe omdat we zo weinig mogelijkheden hebben om te freewheelen, om op avontuur te gaan, om eens een dag te hebben die compleet anders is dan alle andere dagen. De meeste van ons zitten vast in een routine. Werken van maandag tot vrijdag en in het weekend vrije tijd. Sommige mensen zijn eigen baas en mogen hun eigen tijd indelen, maar die zitten weer vast in een andere routine. Vaak is het dagelijks leven saai, onbevredigend en slopend. We ervaren de sleur, de saaiheid, de oppervlakkigheid, de voorspelbaarheid, het gebrek aan intensiteit in ons leven en worden er gaandeweg moe van. Waar is de oprechtheid, de verbinding, de opwinding, het avontuur en de vrijheid? We verlangen intens naar die dingen, maar meestal krijgen we het niet. We worden ’s ochtends wakker en we weten al precies hoe de dag eruit gaan zien. We verwachten steeds minder en dat is vermoeiend. We worden moe van onze lage levenskwaliteit, van het gebrek aan uitdaging, avontuur en inspiratie, ook al hebben we geen honger en voelen we ons relatief veilig en comfortabel.

De levensstandaard in Nederland is een van de hoogste ter wereld en daar kunnen we dankbaar voor zijn. De meeste mensen hoeven echt geen of maar heel weinig echt vreselijke dingen te doen of te doorstaan om hun leven te kunnen leven. En toch … ook onze maatschappij klopt niet. Veiligheid en zekerheid is niet genoeg.

Niet meer moe
Dus ja, we zijn moe. En we vragen ons af wat we kunnen doen om minder moe te zijn. De eerste stap is om toe te geven aan de vermoeidheid. Als je heel lang in de ‘aan’-stand bent geweest, dan moet je op een gegeven moment in de ‘uit’-stand. Als je heel lang druk en actief bent geweest, dan moet je op een gegeven moment stoppen om uit te rusten, jezelf leeg te maken, spanningen en gifstoffen af te voeren en tijd te nemen om tot rust te komen en op te laden. Stop met vanuit wilskracht dingen doen, met jezelf pushen, maar durf te ontspannen en te voelen. Verzamel de moed om te beslissen je leven te veranderen en iets anders te gaan doen, als dat is wat je wilt.

Wat heb je nodig?
Onderzoek wat je vermoeidheid je probeert te vertellen en waar je vermoeidheid behoefte aan heeft. Druk de vermoeidheid niet weg, probeer haar niet te onderdrukken met koffie of andere stimuli, maar geef eraan toe. Luister naar haar als naar een goede vriendin, die je vertelt waar ze mee zit en waar ze behoefte aan heeft. Vaak is dat om te beginnen slapen of uitrusten, in de zon liggen, een boek lezen, muziek luisteren, even niks hoeven. Vooral dat laatste, even niks hoeven, is heerlijk en pure noodzaak. Stel je voor dat je even niks hoeft en voel hoe weldadig dat is. Ga de natuur in en observeer dat alles in de natuur vanzelf gaat en ondertussen uitbundig groeit en bloeit. Maak tijd voor je kinderen, je partner, de bijzondere mensen in je leven. Maak tijd voor jezelf. Leer nieuwe dingen die je misschien al je leven lang wilde leren, maar waar je nog nooit tijd voor maakte. Stop met de dingen waarvan je weet dat ze je veel energie kosten. Alleen jij weet welke dat precies zijn. Leer wat jou energie geeft en volg dat. Sommige zaken zijn heel praktisch en andere zijn heel subtiel. Het is voor iedereen anders, maar je hoeft echt niet altijd moe te zijn. Je kunt je even energiek voelen als toen je acht was.

Sanne Burger
sanneburger.com

1 Reactie

  1. Jos.

    Zen en de Kunst van het niets doen…
    Mooi geschreven wederom, Sanne,

    Liefs, Jos.

    Antwoord

Geef een reactie

You might like this too …

Watervasten – deel 1

Watervasten – deel 1

Ik heb het jarenlang uitgesteld omdat het me zo hardcore leek, maar nadat ik de boeken van Herbert Shelton ontdekte...

Blijf op de hoogte!

Schrijf je in op mijn nieuwsbrief om nieuwe artikelen en aankondigingen van nieuwe trainingen direct in je inbox te ontvangen!

 

Dank voor het inschrijven! Je ontvangt een email waarmee je je inschrijving moet bevestigen. Vanaf dan blijf je altijd up-to-date!