Gisternacht, in een droom, verbond ik mij opnieuw met mijn tribe
Het was vrij letterlijk
Ik zat met gekruiste benen, de zolen van mijn voeten tegen elkaar aan
Ik zag dat er blauwe riemen om mijn voeten zaten
Je weet wel, van die platte, sterke riemen die gebruikt worden bij verhuizingen enzo
Ze representeerden de band die ik had met mijn tribe
Maar beide riemen zaten los
Aan mijn linkervoet zat de riem helemaal bij de tenen
Hij viel er bijna af
En aan de rechterkant was hij ook een stuk naar voren geschoven
Ik deed ze weer terug, rondom het midden van mijn voeten
Daar waar ze hoorden
Ik maakte ze weer stevig vast
terwijl ik zei: ‘Ik hoor bij jullie
En jullie horen bij mij
Ik loop naast je
Ik laat je niet in de steek
Ik vind het niet erg om opgehouden te worden
Ik laat je niet achter’
De mensheid is op weg naar een nieuwe werkelijkheid
Sommige mensen zeggen dat de splitsing al heeft plaatsgevonden
Ze zeggen dat zij die nu nog niet wakker zijn
Ook niet wakker zullen worden
Ze zeggen dat het geen zin meer heeft om te proberen ze te helpen
Of op ze te wachten
Of moeite te doen om het mogelijk te maken voor hen om mee te gaan
Ik ben het daar niet mee eens
Het is nooit te laat
Zolang je leeft, is er een kans om een beweging te maken
Is er een kans om overnieuw te beginnen
Dus, ik was blij met mijn droom
Ik zal mijn tribe nooit opgeven
Dit herinnert me aan dat verhaal van die oude man en zijn hond
Op een dag steken ze de rivier over in een bootje
Er steekt een storm op, de boot zinkt en ze verdrinken allebei
Als ze bij de hemelpoort komen, klopt de oude man op de deur
Een engel opent de deur op een kier en kijkt naar ze
‘Is dit de hemel?’ vraagt de man
‘Ja’ zegt de engel
‘Mag ik binnenkomen?’ vraagt de man beleefd
‘Ja’ zegt de engel, ‘maar honden zijn hier niet toegestaan. Je moet hem achterlaten.’
De man kijkt naar zijn hond en hoeft verder niet na te denken
‘Okee, laat dan maar’ zegt hij tegen de engel, en vervolgt zijn weg
Zijn hond loopt kwispelend achter hem aan
Na een tijdje komen ze voorbij een andere deur
Deze is veel kleiner dan de hemelpoort
Het ziet er allemaal wat armoedig uit
Maar ze hebben een plek nodig voor de nacht, dus de oude man klopt weer aan
Tot zijn verrassing doet een andere engel open, die verwachtingsvol naar ze kijkt
‘Is er misschien een kamer vrij?’ vraagt de man
‘Maar alleen als er ook plek is voor mijn hond!’
‘Maar natuurlijk’ zegt de engel en gooit de deur wijd open
‘Kom binnen!’
De man loopt naar binnen met zijn hond, en krijgt een schok
Het ziet er precies uit zoals de Hof van Eden
‘Ik snap het niet’ zegt hij
‘Eerder op de dag klopte ik aan bij de hemelpoort, en toen besloot ik door te lopen
Maar nu ziet dit er precies uit zoals ik me de hemel voorstel
Waar ben ik?’
‘Oh, dit is zeker de hemel, mijn vriend’ glimlacht de engel
‘Die andere plek was je laatste test
Het was de poort naar de hel’
Het heeft geen zin om naar het paradijs te verhuizen
Als je de mensen van wie je houdt moet achterlaten
Sanne Burger
sanneburger.com
0 reacties