Waar is mijn Stradivarius?

Sanne Burger

6 juli 2021

Er heerst een misvatting in de spirituele wereld, en die is dat een grens stellen hetzelfde is als veroordelen. Dat suggereert dat het slecht is om onderscheid te maken tussen wat je wel en niet wilt, met wie je wel en niet wilt zijn. Alsof we alles en iedereen moeten goedkeuren. Alsof we alles moeten includeren en omarmen. Alsof we van alles en iedereen moeten houden. Alsof het verkeerd is om rotting, schade, gif, verwonding, valsheid en andere vormen van destructiviteit te vermijden. Alsof je het recht niet hebt om als mens te zeggen: ‘Hier voel ik me niet goed bij, dus ik zeg er nee tegen.’

Terwijl het je goed recht is om als mens selectief te zijn. Sterker nog, het is je heilige plicht. Er is een overload aan mogelijkheden en opties, er zijn zoveel verschillende soorten mensen, dingen die je kunt doen, manieren waarop je kunt leven. Het staat je vrij om daar keuzes in te maken. Sterker nog, het is onmogelijk om geen keuzes te maken. En bij iedere keuze sluit je dingen uit. Dat is inherent aan het maken van keuzes. Daar is niks slechts aan, dat is gewoon zo. Keuzes maken en zodoende dingen uitsluiten, is vanzelfsprekend en onvermijdelijk. Het maakt deel uit van het menszijn. Hoe beter je wordt in het maken van duidelijke, heldere keuzes, in ja zeggen tegen wat je wel wilt, dus nee zeggen tegen wat je niet wilt, hoe gelukkiger je zult worden, hoe harmonischer je leven zal zijn, hoe meer je op je plek terecht zult komen en hoe lekkerder je in je vel zult zitten.

En nee, dat is niet hetzelfde als je comfortzone niet willen verlaten. Dat is een tweede misvatting. Er is een verschil tussen in je comfortzone blijven enerzijds en kiezen voor dat wat je gelukkig maakt anderzijds. Het ene doe je uit angst, het andere doe je uit moed.

‘Hoe groter de macht van de tovenaar, des te smaller het pad dat hij kan bewandelen.’

Dat wil zeggen dat hoe bewuster je wordt, hoe minder opties je zult hebben, hoe dunner de spoeling wordt, hoe minder je geneigd zult zijn om compromissen te sluiten, hoe minder mensen en situaties nog bij je zullen passen. Je stemt jezelf steeds zuiverder af. Je wordt steeds gevoeliger, waardoor iedere dissonant steeds onverdraaglijker wordt. Het is hetzelfde als met een beroepsmuzikant, bijvoorbeeld een volleerd violist. Uiteindelijk kan hij alleen nog maar op een Stradivarius spelen, want hij kan horen en voelen dat het spelen op een minder goed instrument niet hetzelfde is. Als je eenmaal dat verschil bewust bent, dan is het gewoon heel pijnlijk om iets anders te kiezen dan dat, wat echt bij je past.

En zo is het ook in het leven. Onderscheidingsvermogen, selectiviteit, het vermogen om heldere keuzes te maken en duidelijk grenzen te stellen, is juist een teken van spirituele groei.

Sanne Burger
sanneburger.com

1 Reactie

  1. Gilles

    Yes
    And yes

    Antwoord

Geef een reactie

You might like this too …

De jacht op onschuld

De jacht op onschuld

Waarom vallen zoveel oudere mannen op jongere vrouwen? Heeft het alleen met seks te maken, of zit er meer achter? Wat...

Zijn wij een slavenras?

Zijn wij een slavenras?

Wat de natuur kenmerkt, is dat alle levende wezens volledig toegewijd zijn aan wat ze zijn. Een komkommerzaadje is er...

De wereld is een zandbak

De wereld is een zandbak

Kijk, het spreekt voor zich dat we fouten maken, maar dat betekent nog niet dat we schuldig zijn. Als we in onschuld...