Wat betreft seksualiteit vertonen mannen en vrouwen over het algemeen verschillend gedrag, waarbij wellicht het meest wezenlijke onderscheid is dat mannen jagen en vrouwen aantrekken.

De vagina is een naar binnen gericht lichaamsdeel, een holte, die leidt naar de baarmoeder: die donkere, geheimzinnige, magische bron van nieuw leven. De Heilige Graal, verborgen in het lichaam van de vrouw. Onzichtbaar, maar daarom niet minder machtig. De vagina en baarmoeder hebben een ontvankelijke functie. ‘Kom maar’, zeggen ze. ‘Kom maar bij mij.” Een man wil niets liever dan thuiskomen bij haar. De hele maatschappij draait om metaforen, interpretaties en uitwassen van dat oorspronkelijke verlangen.

Een weldenkende man of vrouw is vol ontzag als het gaat om de immense kracht van de baarmoeder. Binnen het taoïsme wordt ze ook wel ‘De Rode Draak’ genoemd. Het oerverlangen van de baarmoeder is het voortbrengen van nieuw leven. Het proces waarin een vrouw leert om dit oerverlangen om te zetten tot een werkelijk creatief en zinvol leven wordt binnen de Tao genoemd: ‘Het temmen van de Rode Draak’.
Het baren van kinderen is maar één manier om het creatieve vermogen van de baarmoeder vorm te geven. In de oude clans van weleer maakten vrouwen een bewuste keus voor het moederschap of voor andere manieren om hun leven zinvol in te vullen. De wetenschap dat het voortbrengen van kinderen heel veel energie kost deed veel vrouwen kiezen voor een leven zonder eigen kinderen. De energie die ze daardoor vrijmaakten gebruikten ze vervolgens om andere dingen te doen – andere taken te vervullen. Vrouwelijke sjamanen, kunstenaars en leiders waren om die reden meestal kinderloos.

Niets is zo gevaarlijk als een vrouw met onvervuld verlangen: een vrouw met een ongetemde Rode Draak. Een ‘ongeleid projectiel’ wordt ze ook wel genoemd. Toen na een lang gevecht het patriarchaat een feit was en vrouwen het recht ontnomen werd om op eigen wijze vorm te geven aan hun scheppingsdrang, werd langzaam maar zeker de Rode Draak ongedurig. Op alle mogelijke manieren probeerden religies en culturen de scheppingsdrang van vrouwen in te perken. Vrouwen werd wijsgemaakt dat het hun enige taak was om te trouwen, hun man te dienen en kinderen voort te brengen, waarbij volledig voorbijgegaan werd aan de eigenheid, intelligentie, hang naar avontuur en keuzevrijheid van vrouwen.

Als je als vrouw moet kiezen tussen het baren van kinderen of het sterven op de brandstapel, dan kies je voor het baren van kinderen. Als je als vrouw moet kiezen tussen het baren van kinderen of het verbannen worden uit je familie of je dorp, dan kies je voor kinderen. Als je als vrouw moet kiezen tussen het baren van kinderen of het eeuwig branden in de hel, dan kies je voor kinderen. Tegenwoordig geloven nog steeds veel mensen, mannen en vrouwen, dat het baren van kinderen de diepste vervulling is voor een vrouw, en gaan veel vrouwen belachelijk ver in het idealiseren van het moederschap.

De Rode Draak is intussen witheet van woede. Zij is veel te intelligent, veel te eigenzinnig, veel te krachtig om genoegen te nemen met een dergelijke versimpeling van haar oorspronkelijke behoefte aan vervulling. Wanneer een vrouw zichzelf terugvindt met een peuter en een baby op een flat in een nieuwbouwwijk, terwijl haar man de hele dag weg is; wanneer ze door haar isolement de kans niet krijgt om tijd door te brengen met leeftijdsgenoten; wanneer van haar verwacht wordt dat ze dag in dag uit al haar levenslust, inspiratie, verlangen en honger naar kennis, avontuur, groei, verandering, uitdaging, intimiteit en contact in haar kinderen en het huishouden stopt, worden zowel zij als haar kinderen langzaam gek.

Het is een belediging voor De Rode Draak, de essentie van de vrouw, om zo’n dom en fantasieloos leven te leiden. Vroeg of laat zal haar creatiebehoefte zich manifesteren op onvoorspelbare, oncontroleerbare wijze, met name rond de menstruatie, wanneer de baarmoeder een poging doet de frustratie eruit te gooien. Rond de menstruatie is de baarmoeder aan het woord. Een paar dagen lukt het niet om de illusie van een interessant en vervullend leven in stand te houden.

Een bekende manier om de overtollige energie, spanning en frustratie kwijt te raken is emotie. De emotionele buien van vrouwen voordat ze ongesteld moeten worden worden zelfs door vrouwen niet meer serieus genomen. Mannen weten al helemaal niet hoe ze ermee om moeten gaan. Maar in wezen spreken vrouwen met name wanneer ze menstrueren de waarheid.

Het is van wezenlijk belang, zowel individueel als globaal, dat een vrouw leert de oerkracht van haar baarmoeder te herkennen. Wanneer ze in contact is met haar lichaam en in staat is haar verlangens te ervaren kan ze ernaar luisteren en er gehoor aan geven. Hoe groter het onvervulde verlangen, het gevoel van innerlijke leegte bij een vrouw, des te gevaarlijker ze kan worden. Een baarmoeder wiens kracht, verlangens en creatieve impulsen langdurig worden ontkend en onderdrukt, wordt op een gegeven moment hysterisch. ‘Hystera’ betekent ‘baarmoeder’ in het Grieks.

Voorheen kregen vrouwen van tijd tot tijd hysterische aanvallen: even raakten ze hun beheersing kwijt, gingen ze gillen en vielen ze flauw, waarbij ze meestal opgevangen werden door Gary Grant of een andere ridder op het witte paard. ‘Als ze eenmaal zwanger is gaat het wel over’, werd er gezegd, en dat was ook zo. Als de baarmoeder gevuld is met een groeiend kind raakt ze in een tijdelijke roes. Ze is als het ware dronken van zwangerschap. Maar dat duurt niet langer dan negen maanden..

Momenteel komt hysterie onder vrijwel alle vrouwen voor, maar ze manifesteert zich niet langer in korte, heftige aanvallen. Nee, ze is eerder chronisch geworden. Ze maakt onderdeel uit van wat we tegenwoordig ‘vrouw zijn’ noemen. Op fysiek niveau uit ze zich in PMS, pijnen, krampen, bloedingen, vleesbomen en andere klachten van de baarmoeder. Op emotioneel niveau leidt het tot buitensporige emoties. Op geestelijk niveau leidt het tot: ‘Ik weet niet wat ik wil.’

Het peilloze gevoel van leegte, die hartverscheurende honger naar iets onbenoembaars, iets onbestemds – het is iets wat mannen niet in die mate kennen, omdat ze geen baarmoeder hebben. Hun lijden ziet er anders uit. Daarom begrijpen mannen ook weinig van de heftigheid en intensiteit van vrouwelijke emoties. Het liefst verstoppen ze zich tot het over is – daar zijn kroegen, kantoren, bowlingbanen en hobbies voor ontwikkeld. En universiteiten, politiek en defensie. Mannen willen graag iets te doen hebben als hun vrouw ontevreden is.

Het is bijzonder triest wanneer een vrouw zich zo leeg voelt van binnen dat ze nog maar één oplossing weet: een kind. Kinderen die vanuit zo’n innerlijk gevoel van leegte worden geboren, vanuit onvervuld verlangen van de hysterische baarmoeder, zijn niet gewenst vanuit een natuurlijke, biologische, kloppende kinderwens, maar vanuit een intellectuele, wanhopige fantoom-kinderwens. Die zijn dus eigenlijk niet gewenst.

De vrouw in kwestie kan desondanks zo wanhopig worden dat ze zelfs zonder partner denkt dat ze een kind wil en iedere man in haar bed probeert te trekken. Er zijn weinig mannen die de zuigkracht van een onvervulde baarmoeder kunnen weerstaan. Alle sprookjes over ‘het verslaan van de draak’, waaronder Harry Potter en Beowulf, onze meest recente drakensprookjes, zijn archetypisch verbonden met dit fenomeen. Het sekstoerisme naar Afrika, Turkije en Griekenland bestaat voor een groot deel uit vrouwen van in de veertig die daar louter heengaan om zich te laten bevruchten.

‘Liefde op het eerste gezicht’ wordt ook vaak gebruikt als excuus om alsnog te kunnen baren. De medische wetenschap is natuurlijk weer haantje de voorste als het gaat om het uitbuiten van dit wanhopige verlangen naar vervulling, en verkoopt ingevroren sperma, eicellen, hormonen, IVF-behandelingen en nog veel meer, onder het mom dat ze de mensheid een dienst bewijzen. Wanneer je kijkt naar de ellende die mensen doormaken die hun fantoomwens in handen van de dokter hebben gelegd, weet je dat niets minder waar is.

Wanneer je als vrouw een diep verlangen ervaart naar een kind, is het zaak dat je dat in eerste instantie wantrouwt. Dit wantrouwen is op zijn plaats wanneer je deel uitmaakt van een samenleving die niet langer een natuurlijke selectie maakt wanneer het aankomt op het krijgen van kinderen, maar waar in zekere zin lukraak kinderen geproduceerd worden, zonder te kijken naar de gevolgen. Wij maken allemaal deel uit van zo’n samenleving.

De wereldbevolking is de afgelopen tweehonderd jaar verzesvoudigd, terwijl duidelijk is dat we niet in staat zijn om voor al onze kinderen te zorgen. We zijn allemaal het resultaat van een explosieve en ongecontroleerde groei van de wereldbevolking, die niet langer gekoppeld lijkt te zijn aan natuurlijke impulsen, maar aan iets dat te groot, te gecompliceerd en te bedreigend is om het echt te snappen. We zien allemaal dat het te snel gaat, dat de aarde kreunt onder het gewicht van zes miljard mensen, maar het lijkt alsof we niet meer kunnen stoppen. Alsof we niet meer weten waar de remmen zitten. De Rode Draak is losgeslagen.

Voor elke man en vrouw geldt: Wanneer je niet 100 % zeker weet of je kinderwens klopt, dat wil zeggen: wanneer je ook maar enige twijfel hebt over de vraag of je kinderwens een natuurlijke, juiste, kloppende, realistische wens is op alle niveaus, of wellicht een alternatief voor iets anders, doe het dan NIET. Stel het uit! Neem de tijd. Onderzoek het, ga met mensen praten, denk erover na, lees erover, schrijf erover, praat erover met je partner, als je die hebt, omarm de twijfel, duik er helemaal in, en sta jezelf toe te ontdekken wat je WERKELIJK wilt in het leven. Is het echt een kind, of zou het ook iets anders kunnen zijn?