Vorige week reed ik van Andalusië naar Nederland, via Frankrijk, Luxemburg en België
Het was een schitterende reis
De wegen waren leeg en het was overal lente
Er waren geen controles aan de grens, of waar dan ook
Geen politie, geen wegversperringen… niets
Behalve een patrouille, ergens op een rotonde in een Spaans dorpje
Ze vroegen vriendelijk waar ik heen ging en wensten me vervolgens een goede reis, zonder mijn papieren te checken
Had ik gewoon geluk?
Was dit toeval?
Is dit normaal?
Of was het dankzij mijn onzichtbare, intergalactische 5D beschermingsbubbel?
Ik denk het laatste
Deze tijd is een test
Wat getest wordt, is jouw mate van bereidheid om je vrije wil op te geven
Je hoeft het niet op te geven, maar ze doen alles in hun macht om je te laten denken dat het wel moet
Toch is de keus nog steeds aan jou
Het beste kun je gewoon doorgaan met je leven vanuit vrijheid
Laat je niet intimideren
Laat de angst los
Wat zegt je hart?
Wat voelt goed voor je, op dit moment?
Waar word je blij van?
Wat draagt bij aan meer liefde in de wereld?
Doe dat
Je hoeft niet tegen ze te vechten
Je hoeft ze niet te provoceren
Negeer ze gewoon, en leef je leven
Jij bent de baas
Je bent een soeverein wezen
Laat dit zien, eerst aan jezelf, door je hart te volgen, wat er ook gebeurt
Verzamel bewijs
Ontwikkel vertrouwen
Jouw moed zal anderen moed geven
En samen zijn we niet stoppen
Sanne Burger
sanneburger.com
Foto: Vineyards Beaune, Route du Soleil, Bourgogne, France
Lieve Sanne, dank je wel voor al je berichtjes! Het zijn kadootjes voor de ziel en geven mij bevestiging en helder inzicht in mezelf en in de wereld om ons heen. Blijf ze alsjeblieft posten.
Mooie krachtige en juiste woorden. Ze kloppen met mijn ervaring.
Ik vergeet het hele corona-gebeuren incl de maatregelen zelfs regelmatig. ‘Oh ja, sorry, nee, is niet goed voor mij’, komt er dan spontaan uit mij. De ander reageert dan regelmatig met, ‘Sorry mevrouw’ of met ‘Sorry’.
Maar gisteren liep ik met fiets fietsenwinkel binnen. Jongen die kwam helpen, wees mij ‘achteruit, mevrouw’ en ‘nog verder achteruit’…
‘Zó, wat geloof jij er in’, zei ik, weglopend…
De kracht vd beïnvloeding…
Die lucht doet me denken aan vroeger,
voordat het cloudseedingsprogramma in Nederland stiekum werd ingevoerd.
Deze vederwolk lijkt sprekend op de vliegtuigstrepen boven ons land, die uitwaaieren tot een bijna eeuwigdurende, zonlicht-blokkerende smog. (Laat ik het maar niet over die chronische herfst hebben van sinds 2014.)
Zijn we vergeten dat toen de corona-pandemie werd ingevoerd, het luchtruim in het voorjaar van 2020 ook werd platgelegd en het toen weer even blauw mocht worden boven ons hoofd?
De zon scheen weer helder, de schaduwen waren scherp, onze planten en ons lijf kwamen helemaal bij. Ondanks de ellende.