“Hou toch eens op over die Koch-postulaten! Sinds wanneer zijn jullie wappies ineens zo gebrand op wetenschappelijk bewijs?” riep mijn gesprekspartner uit. We hadden het over het gebrek aan wetenschappelijk bewijs voor het bestaan van virussen. “Jullie blijven maar roepen dat virussen niet bestaan omdat ze nog nooit geïsoleerd zijn, maar sinds wanneer geloven jullie in de wetenschap? Ja, de Koch-postulaten zijn een wetenschappelijke methode om in vier stappen het al dan niet bestaan van micro-organismen aan te tonen, dat weten we nu wel. En ja, de eerste stap is isolatie en dat is bij virussen nog nooit gelukt, maar wat maakt jullie dat uit? Roepen jullie ook zo hard dat reiki bewezen moet worden? Kunnen jullie wetenschappelijk bewijzen dat bewustzijn en liefde bestaan, of dat meditatie, handoplegging, healing op afstand, telepathie, gedachtenkracht en al die andere shit waar jullie in geloven, werken? Of is dat niet nodig, omdat jullie dat al weten? Jullie meten met twee maten! Jullie maken gebruik van de wetenschap als het jullie uitkomt, terwijl het jullie anders een zorg zal zijn of iets wetenschappelijk bewezen kan worden of niet.”

Ik was er even stil van, want ik vond het een ijzersterk argument. Het deed me denken aan de film Contact uit 1997, waar een jonge Jodie Foster, die in deze film een nogal rigide wetenschapper speelt, in gesprek is met vrijdenker Matthew McConaughey. Hij vraagt aan haar: “Hield je van je vader?” Dat ligt gevoelig, want haar vader is overleden toen ze heel jong was. “Ja, natuurlijk”, antwoordt ze zonder aarzelen. “Kun je dat bewijzen?” vraagt hij – en dan staat ze met haar mond vol tanden. Als ze zou zeggen: “Dat voel ik” dan kan hij dat gebruiken om haar wetenschappelijke rigiditeit te relativeren, maar het is duidelijk dat dit gevoel voor haar – en voor ons, de kijkers – meer dan genoeg is om zeker te weten dat ze van haar vader hield.

Ik voelde me betrapt, net als Jodie Foster, want hij had gelijk. “Je hebt gelijk”, zei ik. “Ik geloof helemaal niet dat dingen alleen maar bestaan als ze wetenschappelijk bewezen kunnen worden. Er is zoveel dat niet bewezen kan worden! ‘Magie is gewoon wetenschap die we nog niet begrijpen’. Ik ga ervan uit dat de ongeziene werkelijkheid veel groter en mysterieuzer is dan de door de wetenschap in kaart gebrachte, ingekapselde werkelijkheid. Die Koch-postulaten kunnen me ergens gestolen worden, maar ik blijf erop hameren omdat ik me aanpas aan de overtuiging die bij de meeste mensen heel diepgeworteld is, namelijk dat alleen de wetenschap kan bepalen of iets bestaat of niet. De Koch-postulaten zijn de wetenschappelijke onderbouwing van de opvatting dat virussen niet bestaan. Al mijn andere argumenten worden meestal als niet-wetenschappelijk, dus niet relevant van tafel geveegd. Ik gebruik het argument van de Koch-postulaten omdat het vaak de enige ingang is tot een dialoog. De rest snappen de meeste mensen toch niet.”

“Try me”, zei mijn gesprekspartner.

“Nou,” begon ik aarzelend, “er is veel meer aan de hand dan alleen het feit dat de eerste stap van de Koch-postulaten – het isoleren van het virus – nog nooit heeft plaatsgevonden. Wat voor mij veel zwaarder weegt, is de wetenschap dat de ziektekiemtheorie – de theorie dat onzichtbare, besmettelijke deeltjes op de een of andere manier ziekte overbrengen – gebruikt wordt door de lobby van een door en door corrupte industrie: de farmaceutische industrie. Stel dat je op het strand een zonnebril koopt van een verkoper die je garandeert dat het een echte Ray-Ban is en je er later achterkomt dat het een goedkope nepbril was, waar je veel te veel geld voor hebt betaald. Dan ga je de keer erop toch niet weer bij diezelfde verkoper een bril kopen? Je zou wel gek zijn! Hetzelfde geldt voor de medische industrie. Als de medische industrie roept dat er een gevaarlijk virus rondwaart en we ons allemaal moeten laten vaccineren, dan ben ik per definitie wantrouwend. Dat heeft niets te maken met de postulaten van Koch, maar alles met mijn kennis van deze industrie.

Ik wist lang voor 2020 al dat de voedingsindustrie en de kankerindustrie, ook een belangrijke tak van de farmaceutische industrie, tot op het bot verrot is; dat chemo en bestraling niet werken en dat chirurgie meestal de zaken alleen maar erger maakt. Ik wist allang dat de top van de medische industrie liegt en bedriegt en niet te vertrouwen is, ook al bedoelen veel artsen en mensen in de gezondheidszorg het goed. Ik wist allang van de verstrengeling van financiële belangen en medisch onderzoek. Ik wist allang dat de medische industrie meer verdient aan zieke mensen dan aan gezonde mensen en dat winst, niet gezondheid, hun hoogste doel is. Ik had tijdens mijn eigen studies allang geleerd dat het nooit, maar dan ook nooit de genezing bevordert om giftige stoffen in de bloedbaan te brengen, omdat dat tegen alle basisprincipes van de gezondheidszorg indruist – en toch doen ze het! Als ik dan hoor dat op basis van de angst voor een virus toch zo’n procedure wordt aangeraden, zelfs opgedrongen, namelijk het laten inspuiten van een cocktail van giftige stoffen bij volwassenen en kinderen, dan is dat voor mij een reden om te twijfelen aan de achterliggende theorie die als rechtvaardiging gebruikt wordt.

Daarnaast, als je in de geschiedenis duikt, vind je hele overtuigende statistieken die de vaccinatie-industrie volledig debunken. Vaak steeg het aantal ziektegevallen na de toediening van vaccinaties, zoals bijvoorbeeld bij polio en de pokken. Uitbraken van zogenaamde pandemieën kwamen verdacht veel voor in gebieden waar hele andere problemen heersten, bijvoorbeeld oorlog, armoede, uitbuiting, honger en vergiftiging door pesticiden en chemicaliën, zoals bijvoorbeeld bij de zogenaamde aids-epidemie in Afrika. Het is gewoon logisch denken. 1 en 1 is 2. Het bestaan van virussen komt de grote industrieën wel heel gemakkelijk uit. Ze kunnen gewoon zeggen dat de om zich heen grijpende ziekte onder de lokale bevolking door een virus komt en niet door hun wanpraktijken. Dat is voor mij een veel belangrijker reden om niet te geloven in virussen en de ziektekiemtheorie, dan dat het 1e postulaat van Koch niet werkt. Kijk, zolang je niet begrijpt dat het verdienmodel van de medische industrie gebaseerd is op het creëren van zoveel mogelijk zieke mensen, zul je op dat gebied naïef en manipuleerbaar zijn.

Een ander belangrijk argument is hoe ik mensen en beweringen beoordeel. Ik luister naar mijn gevoel. Ik let heel goed op wat er in mijn lichaam gebeurt als ik Fauci, Schwab of Gates hoor spreken, of als ik de kop van Rutte of De Jonge voorbij zie komen. Ik word daar onpasselijk van en dat is voor mij een reden om niet te geloven in hun verhalen. Die sensaties van onbehagen, onpasselijkheid en ongemak zijn objectief gezien geen bewijs dat ze liegen – een gevoel is in onze wereld immers geen argument – maar voor mij is het doorslaggevend. Hoe voel ik me als ik naar iemand luister? Hoe voel ik me als ik naar iemand kijk? Word ik er rustig van, of ontstaat er juist spanning? Als ik bijvoorbeeld naar Tom Cowan luister, word ik rustig van zijn vriendelijke uitstraling en de heldere, coherente manier waarop hij spreekt. Het is voor mij overduidelijk dat deze man niet liegt, terwijl ik er niet aan twijfel dat bijvoorbeeld een Rutte veelvuldig liegt. Volgens mij kan ik heel goed onderscheiden of iemand de waarheid spreekt of niet. Ik vertrouw dus op mijn gevoel, maar het klinkt natuurlijk niet zo overtuigend in een discussie als ik zeg: ‘Ik geloof niet in virussen, want ik word misselijk als ik naar Bill Gates luister’, of ‘Ik geloof niet in de maatregelen, want de kop van Rutte staat me niet aan’. Ze zien me al aankomen! Dus pas ik me aan en roeptoeter ik het enige argument waar de volger van de wetenschap wel naar moet luisteren: een virus is nog nooit geïsoleerd!

Dus inderdaad, je hebt helemaal gelijk, de Koch-postulaten boeien me maar ten dele. Wat me veel meer boeit, is vanuit welk wereldbeeld het geloof in virussen en ziektekiemen ons wordt opgedrongen, want ik deel dat wereldbeeld niet. Ik deel niet het wereldbeeld dat de medische industrie het goed met ons voor heeft, dat onze regering het goed met ons voor heeft of dat de media de waarheid verkondigen. In mijn wereldbeeld vormen de krachten die overheden, de medische industrie en de media aansturen samen een corrupt systeem dat de mensheid zo ziek, zwak en misselijk mogelijk wil maken en houden. En ja, dat wereldbeeld had ik al, lang voor corona. Toen in 2020 de pandemie uitgeroepen werd, had dat wantrouwen in mij al zo stevig postgevat dat ik op een andere manier reageerde – ik ging het meteen onderzoeken – dan de mensen die klakkeloos aannamen wat er in de media over ze uitgekotst werd.

Oh, en tot slot: waarom ik ook niet in virussen en de ziektekiemtheorie geloof, is omdat niemand me tot nog toe heeft kunnen uitleggen hoe het werkt. Iedere gelovige die ik het vraag – en ik heb het echt honderden mensen gevraagd, ook artsen, veeartsen en virologen – antwoordt: ‘Omdat het zo is. Omdat het in honderden peer reviewde rapporten staat. Omdat de wetenschap altijd gelijk heeft. Omdat onderzoek het heeft uitgewezen.’ Maar als ik vraag: ‘Hoe dan? Hoe worden virussen overgedragen en hoe veroorzaken ze ziekte?’ dan blijven ze het antwoord schuldig. Ik ga niet mee in het argument dat ik het niet kan snappen omdat ik er niet voor gestudeerd heb of omdat ik te dom ben. Ik ben niet dom en ik heb honderden, misschien wel duizenden uren besteed aan het onderzoeken van de ziektekiemtheorie en het virusverhaal, veel meer dan een gemiddelde arts doet tijdens zijn opleiding, dus leg het me uit. En als je het me niet kunt uitleggen, betekent dat voor mij dat je het niet weet. Niemand weet hoe die vermeende virussen zich voortbewegen, hoe ze overgedragen worden, hoe ze in de bloedbaan en de cellen terechtkomen, hoe ze actief worden en hoe ze zich vermeerderen. Dat zijn allemaal hypothesen die niet geverifieerd kunnen worden, want geen enkele wetenschapper kan in een levende cel in een levend lichaam zien wat er gebeurt als een vermeend virus daar aanwezig is. Het enige wat de viroloog heeft, is zijn petrischaaltjes met snot en gif. Het cytopathisch effect, noemen ze dat. Ja, daag. Ook die infantiele computersimulaties zijn voor mij geen bevredigend bewijs. Ik ben toch geen kleuter?

Kortom, ik vind het hele virusverhaal niet logisch en ik heb daar veel meer argumenten voor dan alleen de Koch-postulaten. Hier heb je er alvast zes. En weet je wat ik pas echt interessant vindt? Als de ziektekiemtheorie niet klopt en virussen niet bestaan, terwijl de meeste mensen dat nog steeds heilig geloven, welke andere leugens over gezondheid, ziekte en genezing nemen we nog steeds voor waar aan? Volgens mij is de beerput nog maar net open en gaat er nog veel meer bagger uitkomen.”

Sanne Burger
sanneburger.com