Alles wat je niet aan een kind van acht kunt uitleggen, is niet de waarheid
– Barry Long

“Het is echt niet zo moeilijk om te begrijpen dat virussen niet bestaan”, zeg ik tegen een kind van acht. “Het is gewoon een kwestie van logisch nadenken. Misschien lijkt het een saai onderwerp – snap ik – maar als je bedenkt wat een invloed het geloof in virussen heeft op de samenleving en op de gezondheid van de mensen – ook kinderen – dan snap je dat het juist een superbelangrijk onderwerp is. Want stel dat het waar is en virussen bestaan niet, dan had jij geen mondkapje op gehoeven tijdens de zogenaamde coronapandemie, dan had je niet weken, maanden thuis hoeven blijven van school, dan had je geen afstand hoeven houden van andere mensen, dan had je gewoon op bezoek kunnen gaan bij opa en oma, dan had je niet bang hoeven zijn om ziek te worden, dan had je je geen zorgen hoeven maken dat je familie of je vrienden ziek zouden worden, dan had je je niet rot hoeven te vervelen, dan had je gewoon naar buiten kunnen gaan en dan had je je niet hoeven laten vaccineren, noch tegen COVID, noch tegen baarmoederhalskanker, noch tegen difterie, kinkhoest, tetanus en polio – die laatste vier vaccinaties krijgen de meeste kinderen al als ze klein zijn, jij ook waarschijnlijk, vraag maar eens aan je ouders – en waar heel veel kinderen last van hebben. Terwijl, als het waar is dat virussen niet bestaan, dan betekent dat dat vaccineren helemaal niet nodig is! Dus … mag ik het je uitleggen? Ik beloof dat je nadat ik het je uitgelegd hebt, begrijpt dat virussen niet bestaan en ook snapt hoe belangrijk dit is.

Oké, daar gaan we. Kijk, om te bewijzen dat een bepaalde ziektekiem, bijvoorbeeld een virus, een bepaalde ziekte veroorzaakt, heeft de Duitse arts Robert Koch al in 1890 een wetenschappelijk protocol opgesteld, namelijk de Koch postulaten.

Dit protocol bestaat uit vier stappen:

1. De betreffende ziektekiem moet in grote hoeveelheden aangetroffen worden bij alle patiënten met die bepaalde ziekte, maar niet in een gezond persoon
2. De ziektekiem moet kunnen worden geïsoleerd en verder gekweekt
3. Als een gezond persoon geïnjecteerd wordt met de betreffende ziektekiem, moet deze dezelfde symptomen krijgen als de patiënt uit wie de ziektekiem is gehaald
4. De ziektekiem moet opnieuw geïsoleerd kunnen worden uit de nieuwe patiënten

Klinkt logisch, toch? Want als je de ziektekiem niet zou aantreffen in een patiënt of je zou hem niet kunnen isoleren, hoe kun je dan zeker weten dat hij een bepaalde ziekte veroorzaakt? Oh ja, met isoleren wordt dit bedoeld: wetenschappers nemen bloed af bij de patiënt. Dat bloed – het kan ook pus of snot zijn – wordt vervolgens onder een elektronenmicroscoop gelegd, zodat het virus geïdentificeerd en gescheiden kan worden. Met andere woorden, een stukje weefsel wordt aangewezen als zijnde het virus en gescheiden van de rest van het bloed. Alleen ben je er dan nog niet, want dan nog steeds is het niet zeker of dat wat aangewezen is als het virus, ook daadwerkelijk de betreffende ziekte veroorzaakt. Dat kun je immers pas zeker weten als dat stukje weefsel ook bij iemand anders die ziekte veroorzaakt – zie stap 3. Maar stap 3 kun je pas doen als je de ziektekiem geïsoleerd hebt en dat is tot nog toe nog geen enkele wetenschapper gelukt, voor geen enkel zogenaamd virus. Niet te geloven, hè?

Pasteur de fraudeur

Weet je wat trouwens grappig is? Vroeger geloofden mensen niet in virussen of ziektekiemen, maar toen kwam zo rond 1850 een Franse wetenschapper naar voren, Pasteur heette hij, die zei dat het echt zo was dat virussen ziekte veroorzaakten, bijvoorbeeld hondsdolheid. Iemand die door een hond gebeten werd, zei hij, kon hondsdolheid oplopen omdat het virus via het speeksel van de hond in het bloed van de gebeten persoon kwam. Maar hij had ook een manier gevonden om mensen te beschermen tegen hondsdolheid, namelijk een vaccin. Dat werkte zo: hij nam bloed of speeksel af van iemand met hondsdolheid, zette het op kweek, deed dat vervolgens in een vaccin, samen met een heleboel andere stoffen, en spoot dat in bij een gezond persoon. Die kreeg dan volgens Pasteur een hele lichte, onschadelijke vorm van hondsdolheid, maar daardoor ging zijn lichaam wel antistoffen maken tegen het hondsdolheidsvirus en was hij de rest van zijn leven beschermd tegen hondsdolheid. Als een hond met hondsdolheid hem zou bijten, dan zou er niks gebeuren. Dat zei hij allemaal, maar het is dus ook nog steeds niet bewezen dat dit antistoffen-verhaal waar is. Waarschijnlijk is dat ook niet meer dan een theorie, net als de ziektekiemtheorie. Het heet natuurlijk ook niet voor niets ‘theorie’ – een theorie is per definitie iets dat nog niet bewezen is. Waarom denk je dat ze die naam nog niet aangepast hebben tot bijvoorbeeld ‘de ziektekiemwaarheid’, of zoiets? Dat is omdat het nog steeds niet meer is dan een theorie.

Jenner

Dat vaccineren was ook vóór Pasteur al bezig, trouwens – de eerste keer dat de medische wereld op grote schaal mensen ging vaccineren, in samenwerking met regeringen, was al een paar decennia eerder. Toen was het een vaccin tegen de pokken, uitgevonden door wetenschapper Jenner, waar ook heel veel mensen ziek van werden en waaraan ze doodgingen. Sommige dokters zeiden dat de mensen niet doodgingen aan de ziekte waartegen ze gevaccineerd waren, maar dat ze doodgingen aan wat in de vaccinaties zat, omdat dat vol met rottend weefsel en giftige stoffen zat – toen ook al! Die dokters hadden gelijk, maar er werd niet naar ze geluisterd.

De elektronenmicroscoop

Maar goed, ik dwaal af. Ik wilde iets grappigs vertellen, namelijk dit: het idee was dus dat mensen door vaccinatie beschermd zouden worden tegen virussen, alleen … de elektronenmicroscoop werd pas in 1930 uitgevonden, bijna 80 jaar later! Dat is ergens grappig, toch? Hoe wist Pasteur nou dat het een virus was dat hondsdolheid veroorzaakte? Hoe wist Jenner dat het een virus was dat de pokken veroorzaakte? De microscopen die in die tijd gebruikt werden, konden helemaal geen virus onderscheiden – want een virus, als het al bestond, was veel te klein om onder een gewone microscoop gezien te worden. Toch wist Pasteur het zeker, zei hij, dus mensen moesten hem maar gewoon vertrouwen. Later, als microscopen beter werden, zou het bewijs vanzelf zichtbaar worden, beloofde hij. Oké, in 1930 dan? Zou je denken hè, maar nee … toen ze in 1930 en de jaren daarna met hun spiksplinternieuwe elektronenmicroscopen enthousiast en verwachtingsvol op zoek gingen naar het hondsdolheidsvirus, het poliovirus en andere virussen, konden ze niks vinden. Helemaal niks! En dat is tot op de dag van vandaag het geval.

Geld

Ze hadden toen wel een beetje een probleem trouwens, want de medische orde, in samenwerking met regeringen en de vaccinatieproducenten, hadden net allerlei vaccinatieprogramma’s opgezet waar ze mensen opriepen en soms zelfs verplichtten om zich te laten vaccineren – en daar verdienden ze bakken met geld mee. Om daar nu mee op te houden, zou het einde betekenen van de virologie en de vaccinatie-industrie en dat wilden ze niet. Niet omdat ze zeker wisten dat het werkte, want daar was dus geen bewijs voor, maar omdat ze hun winst niet wilden mislopen. Dat was toen zo en dat is nog steeds zo. Ja, erg hè? Vind ik ook.

Censuur

Het was zelfs nog erger dan dat er geen bewijs voor was, want toen ze begonnen met het vaccineren van hele bevolkingsgroepen, werden veel mensen doodziek en velen stierven. Dan hebben we het echt over miljoenen mensen door de jaren heen – meer mensen dan er ooit gestorven zijn in alle oorlogen bij elkaar. Maar goed, er was dus wel volop bewijs dat het níet werkte. Daarom wilde veel artsen vanaf het begin niet meewerken aan de vaccinatieprogramma’s omdat ze zagen dat hun patiënten er ziek van werden en stierven, maar censuur bestond toen ook al – gecanceld, heet dat nu. De vaccinatie-industrie was toen al zo groot en machtig dat ze in staat waren om met hulp van het omkopen van regeringen en de media – toen alleen nog maar kranten, want internet bestond nog niet – die artsen zwart te maken, hun licentie af te pakken, de verkoop van hun boeken te verbieden, ze te arresteren en soms zelfs in een inrichting te stoppen, zodat mensen er niet achter zouden komen dat er geen bewijs was voor het bestaan van virussen, dat de vaccins schadelijk waren voor de gezondheid en dat er ook geen enkel bewijs was dat ze werkten. Logisch dat ze niet werkten natuurlijk, want hoe maakten ze die vaccins dan, als ze niet in staat waren om zo’n verondersteld virus te isoleren, omdat ze het niet konden zien onder de microscoop? Dat snap je inmiddels, hè?

Enders en het CPE

Je kunt je afvragen hoe het kan dat de virologie en de vaccinatie-industrie nog steeds bestaan, terwijl hun reden van bestaan: virussen, dus niet meer dan een theorie is. Rond 1950 zaten ze echt in de problemen. De mensen vertrouwden het zaakje niet meer en wilden zich niet meer laten vaccineren, maar toen kwamen ze met Enders op de proppen. Hij was in die tijd de oplossing voor de vaccinatie-industrie. Hij verzon namelijk een andere manier om te bewijzen dat virussen bestonden, zodat het feit dat ze niet zichtbaar waren onder de elektronenmicroscoop niet zou betekenen dat ze moesten stoppen met hun winstgevende vaccinatie-industrie. Ze hoopten dat de mensen op die manier de Koch protocollen zouden vergeten. Wat Enders deed was het volgende: hij nam bloed, pus of speeksel af van een ziek persoon – ja, smerig – en mengde dat met melk, niercellen, vruchtwater van koeien, extract uit runderembryo’s, paardenserum en antibiotica – nog smeriger. Als de cellen uit dat smerige mengsel er dan een paar dagen later onder de microscoop anders uitzagen, was dat volgens hem het bewijs dat virussen bestonden en ziekte veroorzaakten, want de cellen waren duidelijk beschadigd. Het cytopathische effect, noemde hij dat, ofwel CPE.

Rotte melk

Ieder logisch denkend mens zou zeggen: ja duh, als je zo’n smerige mix een paar dagen laat staan, gaat het rotten, dat weet iedereen. Laat alleen al een halve beker melk eens een paar dagen op het aanrecht staan. Wat je ziet is een rottingsproces! Maar de vaccinatie-industrie was wanhopig op zoek naar een excuus voor de voortzetting van hun winstgevende business, dus ze zeiden: “Ja joh, geef die man de Nobelprijs en hup met de geit!” Tegenwoordig, zo’n 70 jaar later, is de methode van Enders nog steeds de standaard binnen de virologie, alleen doen ze er nu nog veel smeriger dingen in, waaronder aluminium en andere giftige, chemische stoffen die toen nog niet eens bestonden.

Nobelprijs

Weet je wat ook grappig is, ware het niet dat het eigenlijk tragisch is? Vlak voordat Enders, die gast die dus het cytophatisch effect bedacht had, de Nobelprijs kreeg, publiceerde hij een paper – een wetenschappelijk rapport – waarin hij schreef dat het hij wel raar vond dat zijn methode ook werkte als er geen bloed, pus of snot van een ziek persoon in zijn smerige mix zat. Met andere woorden: ook zonder de aanwezigheid van het vermeende virus gedroegen de cellen zich op dezelfde manier en gingen ze er raar en vervormd uitzien na een paar dagen in zijn giftige cocktail gelegen te hebben. Logisch, natuurlijk. Alleen, toen hij eenmaal de Nobelprijs had gekregen, hield hij verder stijf zijn mond dicht daarover en vergat iedereen dit toch wel belangrijke feit. Blijkbaar vond ook Enders roem, status, aanzien en geld belangrijker dan zijn ethische verantwoordelijkheid als wetenschapper. Wat een slappeling, hè?

Spike eiwitten

Weet je wat nog meer grappig is? Dit is iets dat zo voor de hand ligt, dat de meeste mensen het niet zullen geloven. Weet je hoe die rottende cellen er na de behandeling van Enders uitzien? Ze krijgen overal van die rare, lange uitsteeksels. Dat komt door het rottingsproces. Je ziet het ook bijvoorbeeld bij beschimmeld eten, maar virologen noemen die rare uitsteeksels tegenwoordig ‘spike-eiwitten’. Dat is gewoon een fancy klinkend woord voor uitsteeksels, net als dat CPE of het cytopathische effect een deftig klinkend ander woord is voor rottende celresten, maar het betekent niks. En toch zijn veel mensen nu bang voor spike-eiwitten, omdat ze er zeker van zijn dat spike-eiwitten onderdeel uitmaken van virussen en je er heel ziek van kunt worden.

In silico

Kun je het nog volgen? Er is dus geen bewijs voor het bestaan van virussen, want de Koch postulaten werken niet en het cytopathische effect slaat ook nergens op. Oh ja, dat is waar ook, er is ondertussen ook nog een derde methode bedacht om het bestaan van virussen aan te tonen en dat is door middel van computermodellen. De ‘In Silico’-methode wordt dat genoemd. Alleen is dat zo mogelijk nog belachelijker dan voorgaande niet-werkende methoden, want hoe werkt dat? Nou, ze nemen dus een willekeurig stukje rottend celweefsel (RNA heet dat) – waarvan ze niet aangetoond hebben dat die een bepaalde ziekte veroorzaakt, want ze hebben niet kunnen bewijzen dat dat stukje weefsel een bepaalde ziekte veroorzaakt, maar dat vinden ze dus blijkbaar niet meer belangrijk – en maken daar een computermodel van. Wat de computer dan vervolgens doet, is de lege plekken van het genoom (zo heet de dna-structuur van het vermeende virus, dat dus eigenlijk rottend celweefsel is) invullen. Het genoom van wat ze Sars-Cov-2 noemen bijvoorbeeld, het vermeende virus dat COVID zou veroorzaken, bestaat volgens de wetenschap uit maar liefst 29.903 nucleotiden, waarvan de computer er dus minstens de helft zelf heeft bedacht. Dat is net zoiets als dat je een puzzel hebt waarvan de helft van de puzzelstukjes ontbreekt. Wat je kunt doen is zelf puzzelstukjes maken waarbij je tekent wat het hele plaatje zou kunnen zijn, maar iedereen weet dat dat hoogstwaarschijnlijk niet is wat het hele plaatje werkelijk IS. En dan nog … van het genoom dat ze bijvoorbeeld Sars-Cov-2 gedoopt hebben en waarvan ze zeggen dat het de levensgevaarlijke ziekte COVID veroorzaakt, is nooit bewezen dat het ziekte veroorzaakt, laat staan dat het een virus is. En dan laten ze AI een plaatje maken op basis van hun fantasie – kijk, dit groene plaatje bijvoorbeeld – en dan laten ze dat op TV en in de media zien en doen ze net alsof dat het virus is. Haha, dat is zo dom dat je je haast niet kunt voorstellen dat volwassenen dit bedacht hebben en dat andere volwassenen het geloven. Geloof jij het?

Pseudo-wetenschap

De waarheid is dat de virologie nooit een adequate methode heeft kunnen vinden om aan te tonen dat virussen bestaan of dat ze ziekte kunnen veroorzaken – OMDAT ZE NIET BESTAAN! De virologie is helemaal geen wetenschap, want ze is niet gebaseerd op de feiten, maar op aannames en veronderstellingen waarvoor geen bewijs is. Het is een pseudo-wetenschap, zoals dat heet, een nepwetenschap. Het is een geloof. De virologie is eigenlijk een soort religie, want ook bij religie is het allerbelangrijkste dat je ergens in gelooft, of het nou bewezen kan worden of niet.

Boos

Veel mensen worden een beetje boos als je ze deze dingen vertelt. Ze voelen zich beledigd of ze denken dat je niet gelooft dat ze ziek zijn geweest of dat mensen van wie ze houden ziek zijn geweest of zelfs zijn gestorven. Dat is natuurlijk niet waar, dat ik dat niet geloof, want bijvoorbeeld in 2020, bij de zogenaamde covid-pandemie, werden echt heel veel mensen ziek. Dat zag ik met eigen ogen en jij ook. Ze hadden koorts, snotterden en hadden soms geen reuk of smaak meer. Sommigen werden echt doodziek en gingen zelfs dood. Natuurlijk ga je dat niet ontkennen, want het waren de feiten, maar dit is heel belangrijk om te onthouden: het gevolg bewijst niet de oorzaak. Mensen zeggen vaak: ‘Nou, ik werd anders wel ziek hoor, dus dat bewijst dat virussen bestaan.’ ‘Ik kreeg covid, dus dat bewijst dat Sars-Cov-2 (het zogenaamde virus waarvan ze zeggen dat het covid veroorzaakt) bestaat.’ De vergissing die ze maken, is dat ze denken dat het gevolg: covid, bewijs is voor de oorzaak: het virus. Dat is natuurlijk niet zo. Er zijn heel veel redenen dat iemand ziek wordt, maar virussen horen daar niet bij. Mensen worden bijvoorbeeld ziek als ze heel erg moe zijn, of als ze heel erg bang gemaakt worden, of als ze heel lang gestrest zijn, of als ze last hebben van straling, of als ze heel lang ongezond eten of leven, of als ze de hele dag binnen zitten, of als ze ongelukkig zijn, of als ze medicijnen gebruiken die niet goed voor ze zijn – wat voor de meeste medicijnen geldt en ook voor vaccinaties. Veel mensen worden ziek van pesticiden en chemicaliën, die in steeds grotere hoeveelheden gebruikt worden in de landbouw, de voedselproductie en de meeste grote industrieën. Maar dat willen die grote bedrijven niet toegeven, want dan kunnen ze hun toko wel sluiten. Joh, je moest eens weten hoeveel mensen ziek zijn geworden van de gifstoffen die in vaccinaties zitten. De giftigheid van vaccinaties is een van de grootste problemen in de wereld, die nog steeds ontkend wordt. Het is een van de belangrijkste oorzaken van ziekte. Kortom, het feit dat mensen ziek werden in 2020 en 2021, is dus geen bewijs dat Sars-Cov-2 bestaat. Het gevolg bewijst niet de oorzaak. Dat geldt niet alleen voor COVID, maar ook voor aids, polio en de pokken, om maar een paar ernstige ziektes te noemen. Die hebben allemaal andere oorzaken dan een virus.

De PCR-test

Ja, maar de test dan? Dat kun je je inderdaad afvragen. Wat was dat voor test, die PCR-test? Die test mat toch of je het covid-virus in je bloed had? Nee, helaas. Hoe zou dat mogelijk zijn? Het covid-virus (Sars-Cov-2) was immers nooit geïsoleerd! Ja, ze hadden er computermodellen van en tekeningen die net echt leken – zo’n balletje met uitsteeksels, haha – maar het was in werkelijkheid nog steeds een onzichtbaar iets, niet meer dan een theorie. Nee, het enige wat die test mat, was of je rottende celresten in je bloed had. Dat was alles. En guess what? Iedereen heeft rottende celresten in zijn bloed! Dat is heel normaal, want het lichaam is continu bezig met het reinigen van het lichaam en dat doet het door kapotte cellen, gif- en afvalstoffen af te voeren via het bloed, het zweet en de ontlasting (en soms door braken of koorts). Soms heb je daar relatief veel van, van die kapotte cellen, gif- en afvalstoffen – en dan test je dus positief op covid – en soms heb je er relatief weinig van – en dan test je dus negatief op covid. Echt, niet te geloven hè, dat mensen daar intrapten – en nog steeds!

Waarom?

Weet je, het enige wat ik je niet uit kan leggen, is hoe het mogelijk is dat dit nu al meer dan een eeuw gebeurt en dat niemand het stopt. Hoe is het mogelijk dat de vaccinatie-industrie maar blijft groeien, ook al worden de verschrikkelijke bijwerkingen steeds zichtbaarder? Hoe kan het dat sommige mensen zo gemeen zijn dat ze doorgaan met het produceren van vaccinaties, terwijl ze giftig zijn en nu al meer dan 100 jaar voor miljoenen zieken en doden zorgen? Zijn er echt zulke slechte mensen, of zijn ze gewoon dom en blind en gehypnotiseerd door hun geldhonger? Doen ze het expres? Maakt het ze niet uit hoeveel slachtoffers ze maken, of doen ze het uit onwetendheid? En hoe hebben ze het voor elkaar gekregen dat bijna iedereen dit lulverhaal gelooft, in virussen gelooft en zich braaf laat vaccineren? Als je dit hoort, dan denk je toch dat iedereen dit zou moeten snappen? Ik vraag me af, zou Pasteur destijds echt in zijn virusfantasie geloofd hebben, of wist hij toen al dat hij er heel rijk mee zou kunnen worden en maakte het hem niet uit hoeveel mensen hij ermee kapot zou maken? Als dat zo is, als het hem niet uitmaakte, wat een psychopaat was het dan! En hoe zit het met Jenner, Enders en al die andere wetenschappers die maar vol bleven houden dat het echt waar was, dat virussen gevaarlijke ziektekiemen waren waar je heel ziek van kon worden en waartegen je je moest vaccineren – geloofden ze het zelf? Dat kan toch haast niet? En hoe zit het met de virologen en wetenschappers van nu? Kun je je voorstellen dat mensen zoiets expres doen, omdat ze er miljarden mee kunnen verdienen? Ik niet. Het antwoord op al deze vragen moet ik je schuldig blijven, want ik begrijp het niet. Misschien kun jij het me uitleggen?”

Sanne Burger
sanneburger.com

Literatuur:
Eleanor McBean, De giftige naald
Dawn Lester en David Parker, Waar word je nu echt ziek van?
Tom Cowan, De besmettingsmythe
Daniel Roytas, Kun je een verkoudheid oplopen?
Torsten Engelbrecht, Virusmania

Documentaires:
Immunity in 19 minutes
The Viral Delusion

Websites:
Stichting Vaccinvrij
Tom Cowan
Andrew Kaufman