Zij Die Weent

Sanne Burger

26 juli 2020

Het is al laat in de avond als ik iemand op de deur hoor kloppen
Ik weet meteen wie het is
Het is Zij Die Weent weer

‘Ik heb het druk’, probeer ik
‘Ga weg!’
Ik hoor haar stem achter de deur
‘Laat me alsjeblieft binnen
Ik kan nergens heen’

Ik weet waarom
Want als ze eenmaal binnen is
Duurt het dagen eer ze weer weggaat
En ze huilt de hele tijd
Ze is zo verdrietig
En ik heb echt geen zin om naar haar droevige verhalen te luisteren
Maar ik heb ook met haar te doen
Dus ik doe de deur open en zeg
‘Oké, kom maar binnen dan’

Ze loopt mijn huis binnen
Ze is bedekt met stof en vuil
Haar ooit mooie, kleurrijke kleren zijn kapot en grijs
Ik vraag haar ‘Waarom doe je jezelf dit aan?
Waarom reis je de wereld rond, terwijl je droevige verhalen verzamelt?’
Ze zegt ‘Je weet waarom’
En ik neem haar in mijn armen en ik hou haar vast
En ze weent

Ze weent over de dingen die ze heeft gezien
Ze weent over de verdwenen kinderen
Ze weent over marteling en verkrachting
Ze weent over moeders die hun dochters kwijtraken
Over zonen die uitreiken naar hun vaders
Die er niet zijn
Ze weent over ruziënde stelletjes
Over kwetsbare levens die verwoest worden
Ze weent over sterke mannen in de gevangenis
Ze weent over jonge mensen die zich verloren voelen
Omdat ze niks hebben om voor te leven
Omdat ze niks hebben om voor te sterven
Omdat ze niks hebben om in te geloven

Ze weent over kleuters die alleen gelaten worden
Met alleen een beeldscherm om ze af te leiden
Ze weent over ziekenhuizen
Bejaardentehuizen
Verpleeghuizen
Ze weent over de eenzaamheid in deze wereld
Ze weent over de mensen die alleen moeten sterven
Ze weent over corruptie en diefstal
Ze weent over de mensen aan de macht

Ze weent over de kreunende aarde
De vervuilde oceanen
De vergiftigde rivieren
De aarde, die openbreekt door de droogte
Een droogte die veroorzaakt is door bedrijven die zomaar het grondwater oppompen
Alsof ze het bloed aftappen van iemand die nog leeft

Ze weent over de dierfabrieken
Het lijden van nobele wezens zoals varkens en koeien
Ze weent over het kapotmaken van onschuld
Het geheugenverlies van de mensheid
Het veroorzaken van zinloos lijden
De horrorverhalen die verteld worden
Over straf en zonde

Het is allemaal in haar
En ze weent en weent
Terwijl ik haar naar bed breng
Terwijl ik voorzichtig haar lichaam was
Terwijl ik naar haar verhalen luister en haar niet in de rede val
Terwijl ik haar tranen droog met een zachte, schone doek
Terwijl ik haar kleren was

Terwijl ik zachtjes haar haren was
Er olie in doe
Zodat het weer zacht wordt
Terwijl ik zachtjes haar haar borstel
Totdat de kleur er weer in terugkeert
En het grijs langzaam verdwijnt
En er weer een blos op haar wangen verschijnt
En het licht in haar ogen langzaam terugkeert
De schrammen op haar huid helen
De rimpels in haar gezicht verzachten

Ze heeft verzorging nodig
Ze heeft aandacht nodig
Ze heeft geduld nodig
Ze heeft tijd nodig
Ze heeft gewoon iemand nodig die naar haar luistert
Die haar niet wegstuurt
Die niet tegen haar zegt dat er geen tijd is
Die niet tegen haar zegt dat ze maar ergens anders moet heengaan met haar droevige verhalen

Want zij is het hart van de mensheid
Zij is jou
Zij is mij
En opnieuw besef ik ik hoe belangrijk het is dat ik hier zit met haar
Dat ik ruimte geef
En zo gauw ik beslis dat niets belangrijker is dan dit
Valt ze eindelijk in een diepe slaap
En ze wordt jonger in haar slaap
Haar wonden helen

En uiteindelijk wordt ze wakker
Ze ziet er getransformeerd uit
Ze is zo’n mooie vrouw
Ze is een moeder
Een dochter
Een meisje
Een grootmoeder
Een lerares
Een strijdster
Een minnares
Een vrouw

Haar kracht is teruggekeerd
En Zij Die Weent neemt me in haar armen
En ik voel een liefde in me stromen
Die alleen maar uit het hart van Moeder Aarde zelf kan komen
En ze zegt ‘Dank je
We zullen elkaar weer zien’
En dan vertrekt ze

Ze loopt met zo’n prachtige gratie
Ik kijk naar haar terwijl ze wegloopt
Ze is zo mooi
Ze is zo moedig
Ze is zo krachtig
Zij Die Weent is de mooiste vrouw die ik ooit heb ontmoet
Hoe kon ik het vergeten?
Ik voel me dankbaar dat ze mij uitgekozen heeft om haar tijd mee door te brengen
Haar verhalen aan te vertellen
Bij uit te huilen

Ik voel me vereerd
Dat ik Zij Die Weent ken

Sanne Burger
sanneburger.com

Art: Pattypat Art (Facebook)

0 reacties

You might like this too …

Voor geen goud

Voor geen goud

Er was eens een man die besloot om op avontuur te gaan. Hij werd goudzoeker. Hij trok naar het Noorden om zijn geluk...

Blijf op de hoogte!

Schrijf je in op mijn nieuwsbrief om nieuwe artikelen en aankondigingen van nieuwe trainingen direct in je inbox te ontvangen!

 

Dank voor het inschrijven! Je ontvangt een email waarmee je je inschrijving moet bevestigen. Vanaf dan blijf je altijd up-to-date!