Corona beach

Sanne Burger

27 september 2020

We staan in een kring, met honderden vrouwen
Twee vrouwen leiden de bijeenkomst
Het is een soort van inschrijvingsceremonie
We schrijven allemaal onze naam op een lijst
En geven daarmee toestemming voor de nieuwe wereld
De wereld waarin Corona heerst

Er heerst een rare sfeer
Het is opgezet als een viering
Maar de atmosfeer is onzeker, verward en zelfs angstig
De twee vrouwen die de ceremonie leiden, hebben een professionele, geruststellende glimlach op hun gezicht
Maar het is nep
Het is duidelijk dat dit hun werk is
Ze handelen volgens een script
Ze hebben instructies om deze bijeenkomst er als iets heuglijks uit te doen zien

Terwijl dit gaande is en iedereen haar naam opschrijft
Loop ik naar een bordje toe
En schrijf er met een dikke groene stift op: Corona beach, met een pijl eronder
De pijl ziet eruit als een visje
Een paar vrouwen lachen onzeker
Mag dit wel?
Ze hebben geen idee wat ik bedoel, maar vinden het wel grappig
Het is een welkome afleiding van wat er gaande is
Wat ik bedoel is: Corona beach bestaat niet meer voor ons
Het is in ieder geval niet waar we nu zijn
De vrijheid is niet waar we nu zijn

Ik ga terug naar mijn plek in de kring
Een vrouw stelt een vraag aan de leidsters: Wat gaat er nou gebeuren met ons?
Hebben we straks nog wel keuzevrijheid?
Eén van de leidsters zegt monter: Tja, wat op zich wel jammer is, is dat sommige vrouwen gedwongen zullen worden om te trouwen met de Corona machthebbers. Maar ja, daar is niks aan te doen, hè? Dat is nou eenmaal zo, onder het nieuwe bewind. We raken toch wel een beetje onze vrijheid kwijt. We kunnen niet langer alles zelf bepalen. Maar goed, je moet er iets voor over hebben, toch?

Dat is de druppel voor mij
Ik doe een stap naar voren en zeg: ik kan dit niet
Ik kan het niet doen
Ik doe niet mee
Ik ga
De leidsters zeggen: Dat kan, hoor
Je kiest hiervoor in vrijheid, dus het staat je vrij om te vertrekken

Geef me die lijst, zeg ik
Ik krijg de lijst in mijn handen gedrukt
Terwijl iedereen me ongelovig aanstaart, zoek ik mijn naam tussen de lange lijst van namen
Ik weet dat als ik dit doe, ik er alleen voor zal staan
Maar liever er alleen voor staan, dan deel uitmaken van een groep vrouwen die het accepteert dat een aantal van hen geen keus zal hebben en gedwongen zal worden te trouwen met mannen, louter omdat die de macht hebben
Dat is voor mij onaanvaardbaar
Dan sta ik er liever alleen voor

Ik vind mijn naam en schrap hem resoluut door
Dan word ik huilend wakker

Sanne Burger
sanneburger.com[:en]

We are standing in a circle, with hundreds of women
Two women lead the gathering
It is kind of a registration event
We all write our names on a list
And thereby, we give permission for the new world
The world in which Corona rules

There is a weird vibe
It is set up like a celebration
But the atmosphere is uncertain, confused and even anxious
The two women leading the ceremony have a professional, reassuring smile on their faces
But it is fake
It is clear this is just their job
They act from a script
They have instructions to make this look joyful

While all this is going on and every woman writes down her name
I walk towards a sign post
I write on it, with a thick green marker: Corona beach, with an arrow underneath the words
The arrow looks like a fish
A few women laugh nervously
Is this allowed?
They don’t understand what I mean, but they think it is funny
It is a welcome distraction from what is going on
What I mean is: Corona beach is gone
It is far away
At least, it is not where we are now
Freedom is not where we are now

I return to my place in the circle
One of the women asks the women in charge: but what will happen to us?
Will we still have freedom of choice?
One of the women in charge answers cheerfully: Well, it is indeed a bit of a shame, but some women will be forced to marry the Corona rulers. However, there isn’t much we can do about that, can we? It’s just how it is, under the new regime. We will loose our freedom a little bit. We can’t decide everything for ourselves anymore. But you know, that’s the sacrifice we have to make in order to make everything better, right?

That’s the breaking point for me
I step forward and say: I can’t do this
I will not join
I’m out of here
The women in charge say: Well, of course that’s possible
You choose for this in freedom, so you are free to leave

Give me that list, I say
They hand me the list
While everybody looks at me in disbelief, I look for my name amongst the long list of names
I know, that if I do this, I will be on my own
But rather being on my own, than being part of a group of women accepting that a few of them will have no choice but marry men, only because they have the power
That is unacceptable for me
Then I am rather on my own

I find my name on the list and resolutely cross it over
Then I wake up, crying

Sanne Burger
sanneburger.com

0 reacties

You might like this too …

Voor geen goud

Voor geen goud

Er was eens een man die besloot om op avontuur te gaan. Hij werd goudzoeker. Hij trok naar het Noorden om zijn geluk...

Blijf op de hoogte!

Schrijf je in op mijn nieuwsbrief om nieuwe artikelen en aankondigingen van nieuwe trainingen direct in je inbox te ontvangen!

 

Dank voor het inschrijven! Je ontvangt een email waarmee je je inschrijving moet bevestigen. Vanaf dan blijf je altijd up-to-date!