‘Nee, ik word geen donor’ gaat viraal!

Sanne Burger

18 februari 2018

Vier dagen geleden plaatste ik een artikel met de titel: ‘Nee, ik word geen donor’.
Inmiddels is dit artikel door meer dan 40.000 mensen gelezen en heeft het een lawine aan reacties opgeleverd. Een record! De meeste reacties waren hartverwarmend en respectvol, ook als mensen het niet eens waren met mijn standpunt. Dank daarvoor.

Kom terug, het is je tijd nog niet

Love3Ik heb veel geleerd de afgelopen dagen, bijvoorbeeld dat het begrip ‘ziel’ helemaal niet zo vanzelfsprekend is voor iedereen als ik dacht. Ook waren er een paar mensen die terecht opmerkten dat ik niet erg zorgvuldig ben met mijn bronvermeldingen en beloofd hebben te helpen met het onderzoek naar hoe het nou precies zit in het taoïsme, met de kosten en in Myanmar. Blij mee! Ik heb ook veel gehuild, geraakt door de persoonlijke verhalen die ik hoorde, de soms onmenselijke keuzes die mensen moesten maken, het peilloze verdriet. Een vrouw wiens man, de vader van haar kinderen, nog leeft omdat zijn moeder een nier heeft afgestaan. Een moeder die al jaren rondloopt met het gevoel dat ze gedwongen werd haar dochter als donor af te staan en nooit afscheid heeft kunnen nemen. Een man die zelf wacht op een donor en het gevoel heeft dat het mij niet uitmaakt of hij leeft of sterft. Een huidarts die in het brandwondencentrum werkt en schrijft: ‘Jullie zijn allemaal dom en asociaal.’ Ik snap hem. Een vrouw die hersendood werd verklaard en meteen in de prep ging als donor, tot haar zusje tegen haar zei: ‘Kom terug!’ en ze net op tijd bijkwam. ‘Mijn zusje sprak direct tot mijn hart’, zei ze, ‘ik denk dat ik haar daarom kon horen. En: ‘Ik zag mijn overleden moeder aan gene zijde. Ze zei: ‘Het is je tijd nog niet.’

Als ik kon toveren

Wel of niet donor worden – die vraag raakt aan leven en dood. Niets doet meer pijn dan iemand kwijtraken van wie je houdt. Stel als dat toch niet hoeft, of als dat uitgesteld kan worden, is dat niet een wonder? Is het feit dat de medische wetenschap in staat is om organen over te planten niet eigenlijk gewoon toveren, pure magie?

Ben je als donor een beter mens dan als niet-donor?

childrenWat ik het meest pijnlijk vond waren reacties van mensen die zeiden dat mensen die geen donor willen worden egoïstisch zijn. De onderliggende gedachte is dat je er goed aan doet je organen af te staan. Veel mensen zien het als een goede daad – het heeft voor hen bijna iets religieus. Je redt er immers een leven mee, misschien wel meerdere – alsof je even met God zelf samenwerkt. De vraag is echter: doe je er werkelijk goed aan? Ik ben daar niet zo zeker van – dat moge duidelijk zijn – omdat ik niet weet wat de gevolgen zijn voor de ziel – zowel mijn eigen ziel als die van de ontvanger. Volgens mij wegen de nadelen niet op tegen de voordelen.

Hoe kun je het beste bijdragen aan een betere wereld?

Peru kid and llamaIemand schreef in reactie op deze beschuldiging op Facebook: ‘Ik deel mijn liefde liever als ik nog leef.’ Inderdaad. Er zijn zoveel manieren om goed te doen terwijl je nog leeft. Maak je echt optimaal gebruik van al die mogelijkheden? Ik weet van mezelf dat er zoveel meer is dat ik kan doen, kan bijdragen, kan geven – maar vaak doe ik het niet, uit angst, uit luiheid of uit onzekerheid. De moed en de kracht ontwikkelen om het wél te doen, steeds meer, dat is iets waar ik iedere dag van mijn leven mee bezig ben.

Hoe hoog is de prijs die je betaalt als donor?

Dit brengt me op een punt dat ik in mijn vorige artikel onterecht over het hoofd heb gezien. Mijn betoog is incompleet, omdat ik de volgende vraag niet aan de orde heb gesteld: Hoe hoog is de prijs die je betaalt als donor? Dat staat los van de vraag hoe hoog de prijs is die we als samenleving betalen en of we dit geld beter zouden kunnen besteden, bijvoorbeeld aan preventie, onderzoek, educatie of ‘het schooien voor wormenkuurtjes’, zoals sommige mensen de actie van Planting Peace schamper benoemden.

Wanneer ben je echt dood?

shellBehalve dat je als donor mogelijk je ziel aan flarden laat scheuren is er ook de grimmige realiteit van de procedure. Dank, dank aan iedereen die de moeite nam me daar meer informatie over te sturen. Voor mij was ‘nee’ zo duidelijk dat ik nooit echt aandacht heb besteed aan hoe het er in de donorpraktijk zelf aan toe gaat. Wat blijkt? Die praktijken zijn op zijn zachtst gezegd dubieus. Onduidelijkheid over wanneer iemand echt dood is? Ja, die is er. Onduidelijkheid over wat de donor wel en niet voelt en in hoeverre hij of zij nog bewust is? Ja, die is er. Hersendood is nog niet dood, maar is wel de term waarmee donorschap legaal is verklaard. Medici die in hun ijver om organen te oogsten iemand te snel dood verklaren en daarin grove fouten maken? Ja, dat gebeurt. Lichamen die tijdens het oogsten van de organen afwerende gebaren maken, het gezicht dat van pijn vertrekt, het lichaam dat soms zelfs een stukje overeind komt wanneer het opengesneden wordt? Ja, dat gebeurt. Nabestaanden die in shock aan het bed van hun dierbare zitten en op zeer onethische wijze gepusht worden om hun familieleden als donor af te staan? Ja, dat gebeurt. Familieleden, partners, dierbaren die niet weten dat ze niet bij het sterven mogen zijn totdat het lichaam weggereden wordt? Ja, dat gebeurt.

Waar heb ik recht op als ik sterf of als mijn dierbare sterft?

Ben ik egoïstisch als ik de hand van mijn kind, mijn partner, mijn moeder wil vasthouden als ze sterven, zodat ze in liefde en vrede kunnen gaan, zodat ik kan rouwen, zodat ze zich niet alleen zullen voelen tijdens die laatste momenten van hun leven? Ik vind van niet. Voor mij maakt dit onlosmakelijk onderdeel uit van het stervensproces en heeft iedereen daar recht op, zowel de overledene als de nabestaanden. Het is dus goed om te weten dat je daar waarschijnlijk niet de tijd voor krijgt als de stervende donor is, zodat je wat dat betreft een bewuste keuze kunt maken. Afscheid nemen. Hoe belangrijk is het voor je?

Heb je wel of geen vertrouwen in de medische zorg?

writing8Dat brengt me op mijn laatste punt: vertrouwen. Vertrouwen in de medische zorg. De samenleving is momenteel verdeeld in twee groepen, dat bleek ook heel duidelijk uit de reacties. De ene groep heeft een blind vertrouwen in de westerse medische zorg en doet alles wat de dokter zegt. Ze geloven dat het enige belang dat een ziekenhuis of dokter heeft het welzijn van de patiënt is. Ze geloven ook dat de medische wereld wijs, goed en machtig is en dat de mensen die in die sector werken weten wat ze doen. Voor deze mensen is de wetenschap heilig.
De andere groep heeft haar vertrouwen in de westerse medische zorg allang opgezegd. Zij geloven dat andere belangen, met name financiële belangen, de integriteit, het ethisch bewustzijn en het handelen van de meeste mensen in de medische wereld heeft vertroebeld. Zij weten dat de gezondheidszorg big business is, dat er een nauwe samenwerking is met de farmaceutische industrie en dat het geheel stinkt.

Ben je bereid je leven in handen van de medische wereld te leggen?

Als je tot de eerste groep behoort is het denk ik makkelijker om ervoor te kiezen donor te worden. Je vertrouwt het immers. Je gelooft wat ze zeggen. Ze weten toch zeker wel wat ze doen? Ze hebben toch het beste met ons voor? Ik betaal toch netjes iedere maand mijn zorgverzekering? Als je tot de tweede groep behoort vertrouw je het voor geen cent en denk je er niet over om je leven en welzijn in handen van westerse medici te leggen. No way. Je doet je eigen research, je onderzoekt andere geneeswijzen, je probeert het beste van twee werelden te combineren, want ja, de westerse medische wereld heeft ook veel goeds te bieden en ook onder medici zijn engelen. Je gaat je eigen groenten telen, je vindt je eigen weg, zo goed en kwaad als het kan, met vallen en opstaan.

Onnodig leed

Sanne tuinIk behoor tot de laatste groep. Deze groep is snel groeiende. Bij mij sloeg de twijfel toe toen iemand die mij zeer dierbaar was kanker kreeg en ik zag hoe ze behandeld werd. ‘Dit kan niet kloppen’, dacht ik en ging op onderzoek. Hetgeen ik ontdekte, niet alleen over de kanker-industrie, maar over de hele westerse gezondheidszorg, was voor mij destijds zo schokkend dat ik er letterlijk drie jaar van in de rouw ben geweest. Zoveel leed, zoveel onnodig leed. Zoveel kennis die verborgen wordt, ontkend wordt, verboden wordt, juist omdát het mensen kan genezen. Dat is nu zo’n 15 jaar geleden. Ik ben niet langer in de rouw, ik heb ermee leren leven, maar de pijn blijft.
Er is één ding dat erger is dan iemand die je liefhebt zien lijden en sterven. Dat is iemand die je liefhebt zien lijden en sterven, terwijl je weet dat het niet nodig is.

Laten we samen wonderen verrichten

Mijn wens voor de toekomst is dat beide groepen ooit weer bij elkaar komen en de integriteit van de medische zorg in ere hersteld wordt. De moderne, westerse gezondheidszorg heeft zoveel goeds te bieden aan deze wereld. Haar technologie komt echt een beetje in de buurt van toveren! Als we traditionele geneeswijzen en de moderne geneeskunde bij elkaar kunnen brengen, als liefde en spiritualiteit weer onderdeel gaan uitmaken van het genezingsproces, dan kunnen we samen wonderen verrichten.

0 reacties

Geef een reactie

You might like this too …

Magische moringa

Magische moringa

Ik leef in een magisch universum. Mijn kennis over wat gezond is en wat niet, is gestoeld op een bonte verzameling van...

Als ik kanker kon genezen

Als ik kanker kon genezen

  Als ik kanker kon genezen, zou ik daar dan mee naar buiten treden, of zou ik te bang zijn om de...

Blijf op de hoogte!

Schrijf je in op mijn nieuwsbrief om nieuwe artikelen en aankondigingen van nieuwe trainingen direct in je inbox te ontvangen!

 

Dank voor het inschrijven! Je ontvangt een email waarmee je je inschrijving moet bevestigen. Vanaf dan blijf je altijd up-to-date!