Het Wilde Westen

Sanne Burger

14 oktober 2021

In het hostel waar ik logeer, verblijft ook een gast uit China.
Het is een aardige, welbespraakte jongen van negentien.
Duits van oorsprong, maar opgegroeid in Beijing.
Hij heet Justus.
‘Just us!’ zeg ik en hij lacht.
Blijkbaar heeft hij dat grapje nog niet eerder gehoord – of hij is gewoon heel beleefd.
Hij studeert sinds een paar maanden aan de universiteit van Amsterdam, vertelt hij.
Iets met groene energie en klimaatcontrole.
‘Amsterdam is echt de meest relaxte stad die ik ken’, zegt hij. ‘Het lijkt wel een dorp.’
‘Natuurlijk’, zeg ik. ‘Als je de miljoenenstad van Beijing gewend bent.’
Justus houdt van China. ‘Het is het beste land ter wereld’, zegt hij.

Ik kan het niet laten om te vragen: ‘Maar hoe zit het dan met het sociale controlesysteem daar? Heb je daar geen last van?’
‘Nee hoor’, zegt hij. ‘Helemaal niet. Het is juist een hartstikke goed systeem. Wij hebben het laagste criminaliteitscijfer ter wereld. Iedereen moet zich altijd overal identificeren, waardoor iedereen veilig is. Ik voel me hartstikke veilig in China. En ja, zolang je niks illegaals doet, maakt het niet uit als je je moet identificeren, toch? Ik heb niets te verbergen.’
‘Maar hoe heb jij het hele Coronagebeuren ervaren dan?’ vraag ik.
‘Ja, dat is een goed voorbeeld’, zegt hij. ‘Dat is bij ons echt perfect gegaan. Meteen toen de eerste uitbraak bekend werd, werd het betreffende gebied hermetisch afgesloten. Dat kon zo snel gebeuren, omdat iedereen direct getraceerd kon worden. Dankzij ons controlesysteem heeft het virus zich niet verspreid. Na drie weken was het alweer voorbij en kon de maatschappij gewoon weer open. Moet je dat eens vergelijken met jullie. Jullie hebben na anderhalf jaar nog steeds overal besmettingen, omdat niemand zich aan de regels houdt. Wij hebben veel meer vrijheid dan jullie, dankzij ons controlesysteem. Hier in Europa is het echt een zootje.’
‘Dus je bent ook gevaccineerd?’ vraag ik naar de bekende weg.
‘Natuurlijk’, zegt hij, vriendelijk glimlachend om zoveel onwetendheid.
‘Anders krijg je toch geen QR code?’

Ik ben er even stil van en kan niets anders bedenken dan mijn vraag nog eens herhalen.
‘Maar heb je dan echt geen last van dat controlesysteem in China?’
‘Nee hoor’ legt hij geduldig uit. ‘Je went eraan. Je hebt gewoon overal codes voor. Je hebt een code voor de stad waar je vandaan komt, zodat ze meteen die stad kunnen dichtgooien als er een virus-alert is. En je hebt een code voor de provincie waar je vandaan komt, mocht het nodig zijn een hele provincie te sluiten. En je hebt ook een code voor de universiteit waar je op zit, of voor je werk. Echt, ik vind het prima. Het is gewoon track & trace. Als je er eenmaal aan gewend bent, denk je er niet meer over na. Het sociale kredietsysteem werkt gewoon perfect. Kijk, als ik in China in een café ben en naar het toilet moet, kan ik mijn mobiel gewoon op tafel laten liggen. Niemand die het in zijn hoofd haalt om mijn mobiel te stelen, want die is binnen vijf minuten weer gevonden en dan ben je je sociale kredietscore meteen kwijt. Moet je hier eens proberen. Hier kun je je mobiel echt niet op tafel laten liggen als je gaat plassen. Het is in Europa gewoon het Wilde Westen!’

‘Maar hoe zit het dan met de verborgen werkeloosheid in China?’ vraag ik.
‘Luister’, zegt Justus. ‘Denk je soms dat het vroeger beter was in China? Dat is echt niet zo, hoor. Onder het oude bewind was er veel meer armoede onder de bevolking dan nu. Het huidige communistische bewind heeft maar liefst 500 miljoen mensen uit de armoede getild. Daarom vinden wij het niet erg om de regels te volgen. De overheid zorgt goed voor ons. Iedereen heeft werk, er is bijna geen criminaliteit meer en we zijn veel beter beschermd tegen virussen en andere enge ziektes dan jullie.’
Ik reageer iets te fel: ‘Maar hoe denk je dat die armoede destijds ontstaan is dan?’
Zijn antwoord is een beetje vreemd: ‘Ik hoop voor jullie dat dit systeem zo snel mogelijk in Europa wordt ingevoerd. Dan zijn jullie ook veilig.’
Hij heeft duidelijk mijn vraag niet gehoord. Ik knik vriendelijk naar hem, maar zeg niks meer.
Het is een lieve jongen, maar tegen zoveel propaganda kan ik niet op.
‘Veel succes met je studie’, zeg ik.
Ik denk niet dat dit het goede moment is voor een discussie over groene stroom en de klimaat-hoax.
Misschien een andere keer.

Sanne Burger
sanneburger.com

4 Reacties

  1. AnElisa

    Heel mooi beschreven! Waar we naartoe gaan als we niets doen….

    Antwoord
  2. Romeyn Andre

    Tja, een voorbeeld van hoe we echt in verschillende werelden leven, Sanne. Niet te overbruggen met woorden of ideeën.

    Antwoord
  3. Anya

    Juist, hoor wat hij zegt; hoeveel mensen uit de armoede zijn getild. Daar kan ik uit opmaken dat de Great Reset moet zorgen voor enorme armoede en verval. De staat gaat ons dan redden met hun systeem. Dan gaan mensen nog sneller slaafs volgen … Wat staat ons nog te wachten als we zo dit toelaten?

    Antwoord
  4. Pieter de Graaf

    De ultieme staat van hersenspoeling, waarin diegene die het ondergaan heeft altijd zijn visie uit zijn beleving blijft reproduceren, de regering kan achterover leunen, de bevolking houd het systeem in staat en stand. Totdat…..

    Antwoord

Geef een reactie

You might like this too …

Voor geen goud

Voor geen goud

Er was eens een man die besloot om op avontuur te gaan. Hij werd goudzoeker. Hij trok naar het Noorden om zijn geluk...

Blijf op de hoogte!

Schrijf je in op mijn nieuwsbrief om nieuwe artikelen en aankondigingen van nieuwe trainingen direct in je inbox te ontvangen!

 

Dank voor het inschrijven! Je ontvangt een email waarmee je je inschrijving moet bevestigen. Vanaf dan blijf je altijd up-to-date!